Religieuze kleding

Religieuze kleding in het christendom is grotendeels beperkt tot de geestelijkheid en het monastieke leven. De bekendste voorbeelden zijn de kazuifel die door de priester wordt gedragen en de soutane bij andere gelegenheden, de pij en de habijt die door monniken en nonnen worden gedragen. In de protestantse kerken heeft de toga de functie overgenomen.

Vrouw lopend in Afghanistan met boerka.

De kledingvoorschriften in de Islam worden afgeleid van de soera Het Licht, die mannen en vrouwen voorschrijft de ogen neer te slaan, hun schoonheid niet te tonen en de hoofddoek over de borst te dragen. De interpretaties hiervan verschillen regionaal. In vele landen is een hoofddoek gebruikelijk, in Saoedi-Arabië de nikab en in Afghanistan en delen van Pakistan de boerka.

Tefillin

De interpretatie van religieuze kledingvoorschriften is zo mogelijk nog gevarieerder in het Jodendom, maar mannen worden geacht een keppel te dragen. Bij gebedsdiensten worden tefilin gebruikt, gebedsriemen die om de armen gesnoerd en een klein zwart doosje dat op het voorhoofd wordt gedragen en teksten uit de Pentateuch bevat. Orthodoxere interpretaties gebieden mannen het hoofd te allen tijde bedekt te houden en verbieden vrouwen hun haren te tonen en kleding dient bescheiden te zijn.

In het hindoeïsme worden vrouwen traditioneel geacht het hoofd bedekt te houden, hoewel dit per kaste verschilt en de eisen strenger worden naarmate de kaste in status stijgt. Tevens wordt vaak een bindi gedragen die het spirituele derde oog symboliseert. Heilige mannen zijn meestal slechts gekleed in een lendendoek.

In het Sikhisme worden mannen geacht hun haren verborgen te houden en wel onder een tulband die strak om het hoofd wordt gedragen.

In het Boeddhisme is religieuze kleding in de regel voorbehouden aan kloosterlingen, die een geel of oranje gewaad dragen.

Zie de categorie Religious clothing van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.