Rachid Madrane

Van Marokkaanse afkomst, behaalde Madrane een licentie in de journalistiek en communicatie. Hij werd beroepshalve radiojournalist bij Fun Radio.

Vanaf 1985 begon hij zich aan de PS te verbinden toen de partij betrokken was bij de antiracistische campagne "Touche pas à mon pote". Hij werd woordvoerder van de Brusselse PS-kopstukken Philippe Moureaux en Laurette Onkelinx.

In 2000 werd hij voor het eerst verkozen tot gemeenteraadslid van Etterbeek en werd er fractieleider van de PS in de gemeenteraad. Van 2004 tot 2009 was hij lid van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement en diende er in 2008 een wetsvoorstel in om een antidiscriminatiewet op te stellen. In 2010 werd hij ter opvolging van Charles Picqué lid van de federale Kamer van volksvertegenwoordigers en in 2011 de vicevoorzitter van de Brusselse PS-afdeling. Sinds 2010 is hij tevens schepen van Etterbeek, met de bevoegdheden Begroting, Cultuur, Sociale Cohesie en de Gemeentelijke Bibliotheken. Door zijn regeringsfuncties is hij sinds 2012 verhinderd schepen.

In december 2012 werd hij in de Brusselse Hoofdstedelijke Regering staatssecretaris van Stedenbouw, Ophaling en Verwerking van Afvalstoffen en Openbare Netheid ter opvolging van Emir Kir en bleef dit tot in 2014.

Na de verkiezingen van mei 2014 werd hij opnieuw lid van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, maar niet voor lang, aangezien hij in juli 2014 minister van Jeugdzorg, Justitiehuizen en Promotie van Brussel, belast met het toezicht op de Franse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, werd in de Franse Gemeenschapsregering Demotte III. Als Brussels Parlementslid werd hij voor de legislatuur 2014 - 2019 vanaf 22 juli 2014 opgevolgd door Julien Uyttendaele. Na het ontslag van Joëlle Milquet uit deze regering en de daaropvolgende bevoegdheidsverschuivingen, werd hij in april 2016 ook minister van Sport in opvolging van René Collin.[2] Na het ontslag van minister Isabelle Simonis kreeg hij in december 2018 ook de bevoegdheid Jeugd toegewezen.

Bij de verkiezingen van 2019 werd hij opnieuw verkozen als Brussels Hoofdstedelijk Parlementslid. In juli 2019 volgde hij Charles Picqué op als voorzitter van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement.[3] Hij combineerde deze functie tijdelijk met die van minister in de Franse Gemeenschapsregering, zolang de Regering-Demotte III in functie was.[4] In september 2019 kwam zijn ministerschap ten einde.

• Persoonlijke website