Raad van Ouden
De Raad van Ouden (Frans: Conseil des Anciens) was het hogerhuis van het Frans Wetgevend Lichaam onder de Grondwet van het Directoire van 22 augustus 1795 tot 9 november 1799, ruwweg de tweede helft van de Franse Revolutie.
De Raad van Ouden bestond 250 leden die wetten konden aanvaarden of verwerpen die voorgesteld waren door het lagerhuis van het Directoire, de Raad van Vijfhonderd (Conseil des Cinq-Cents). Elk lid moest ten minste veertig jaar oud zijn en gehuwd of weduwnaar zijn. Een derde van hen werd jaarlijks vervangen, tegelijk met een derde van de Raad van Vijfhonderd.
De leden konden geen wetsvoorstellen indienen. Elk wetsontwerp dat zij verworpen kon niet opnieuw worden voorgesteld voor ten minste één jaar.
Naast het functioneren als een wetgevend orgaan, koos de Raad van Ouden ook de leden van het Directoire, die gezamenlijk de uitvoerende macht had, uit een lijst die werd voorgedragen door de Vijfhonderd.
| Wetgevende macht tijdens de Franse Revolutie (1789–1799) |  |
|---|---|
|
Nationale Grondwetgevende Vergadering (1789–91) · Wetgevende Vergadering (1791–92) |