R136a1

	R136a1
	R136a1, de helderste ster in het centrum van R136
Sterrenbeeld	Goudvis (Dorado)
	Waarnemingsgegevens
Rechte klimming	5u38m42,43s
Declinatie; (Epoche 2000)	-69° 06' 02,2"
Magnitude	12,77
	Details
Lichtkracht	8.700.000 L☉
Spectraalklasse	WN5h
Temperatuur (K)	53.000 ± 3.000 K
Afstand* (lj)	168.000 Lj
Straal	35,4 R☉
Massa	256-315 M☉
	* afstanden aangegeven als "parallax xxx = yyy lj" zijn herleid uit de in de bron aangegeven parallax
Portaal	Heelal

RMC 136a1 (afgekort R136a1) is een Wolf-Rayetster in de cluster R136 in het centrum van de Tarantulanevel in de Grote Magelhaense Wolk op een afstand van 50 kiloparsec (167.000 lichtjaar).[1] De ster heeft de grootste massa en luminositeit van de ontdekte sterren en is ook een van de heetste. De lichtkracht van R136a1 is geschat op 8.700.000 keer die van de zon, met een piek in het extreem ultraviolet (50 nm), waardoor 99% van de elektromagnetische straling die R136a1 uitstraalt buiten het visuele bereik van een mens valt. Schattingen voor de huidige massa van R136a1 lopen uiteen van 256M_☉[2] tot 315M_☉[3] en de ster verliest door zijn sterrenwind 5.1 × 10⁻⁵M_☉ (3.21 × 10¹⁸ kg/s) per jaar, meer dan een miljard keer zoveel als de zon.[4]

Van links naar rechts: een rode dwerg, onze zon, een blauwe dwerg en R136a1

Externe link

(en) R136a1 in SIMBAD

Bronnen, noten en/of referenties

Pietrzyński, G (7 March 2013) . An eclipsing-binary distance to the Large Magellanic Cloud accurate to two per cent. Nature 495 (7439): 76–79 . PMID: 23467166. DOI: 10.1038/nature11878.
(2004) . Grids of model spectra for WN stars, ready for use. Astronomy and Astrophysics 427 (2): 697–704 . ISSN:0004-6361. DOI: 10.1051/0004-6361:20040506.
(2014) . Bonnsai: A Bayesian tool for comparing stars with stellar evolution models. Astronomy & Astrophysics 570: A66 . DOI: 10.1051/0004-6361/201424286.
(2010) . The R136 star cluster hosts several stars whose individual masses greatly exceed the accepted 150 M_⊙ stellar mass limit. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 408 (2): 731 . DOI: 10.1111/j.1365-2966.2010.17167.x.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Nature-1] Pietrzyński, G (7 March 2013) . An eclipsing-binary distance to the Large Magellanic Cloud accurate to two per cent. Nature 495 (7439): 76–79 . PMID: 23467166. DOI: 10.1038/nature11878.

[powr-2] (2004) . Grids of model spectra for WN stars, ready for use. Astronomy and Astrophysics 427 (2): 697–704 . ISSN:0004-6361. DOI: 10.1051/0004-6361:20040506.

[3] (2014) . Bonnsai: A Bayesian tool for comparing stars with stellar evolution models. Astronomy & Astrophysics 570: A66 . DOI: 10.1051/0004-6361/201424286.

[4] (2010) . The R136 star cluster hosts several stars whose individual masses greatly exceed the accepted 150 M_⊙ stellar mass limit. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 408 (2): 731 . DOI: 10.1111/j.1365-2966.2010.17167.x.