Ponte Morandi

Het ontwerp van de brug was vrij ongebruikelijk, omdat Morandi gebruik maakte van een nieuwe techniek van voorgespannen beton en weinig tuien. De brug bestond uit drie overspanningen van elk 212 meter met aan weerszijden van de pyloon twee tuien die het brugdek dragen. Om de tuien te beschermen tegen corrosie liet Morandi de gebundelde stalen kabels verankeren in een omhulsel van voorgespannen beton. De koker met de tuien werd daarna volgespoten met een betonmengsel. Belangrijk nadeel van deze techniek is echter dat de ten gevolge van waterinsijpeling door roestvorming aangetaste en broos geworden kabels onzichtbaar zijn voor een visuele controle. Doordat de morandibrug onderhevig is aan een felle zoute zeewind en de agressieve emissies van een nabijgelegen industriegebied ontstaan er snel gaten in de mortelbalk.[2] Slechts twee andere bruggen ter wereld zijn van hetzelfde ontwerp: een in Venezuela (de Generaal Rafael Urdanetabrug, ingestort in 1964 na een aanvaring door een schip) en een in Libië (de brug over Wadi al Kuf, gesloten in 2017 nadat er scheuren werden gevonden).[3]

De brug werd op 4 september 1967 officieel geopend in aanwezigheid van president Giuseppe Saragat. Ze werd een belangrijke verbindingsweg tussen de haven van Genua en de industriegebieden van Milaan en Turijn en had daardoor een grote invloed op de naoorlogse economische groei van een groot gedeelte van Noord-Italië.

Sinds de jaren 1970 werd de brug onderworpen aan restauratiewerkzaamheden vanwege het kraken, de achteruitgang van het beton en de beweeglijkheid van het wegdek. In de jaren 1990 werden de tuien vervangen. In 2016 werden de laatste grote renovatiewerkzaamheden uitgevoerd, waarbij onder andere betonconstructies en hekwerken vervangen werden. Toen gingen er al stemmen op om de brug te vervangen vanwege de hoge onderhoudskosten.[4]

Een deel van de verkeersbrug stortte in de ochtend van 14 augustus 2018 in.[5] Tijdens noodweer met zware regenval en hevige windstoten kwam het wegdek over een lengte van 200 meter met de westelijkste brugpijler naar beneden. Verkeer dat op dat moment op de brug reed, viel zo'n 45 meter omlaag. Er waren drieënveertig dodelijke slachtoffers en vijftien gewonden. Onder de slachtoffers waren dertig Italiaanse burgers. Vier slachtoffers kwamen uit Frankrijk, drie uit Chili en twee uit Albanië. De andere vier slachtoffers kwamen uit Colombia, Moldavië, Peru en Roemenië.

Na de instorting werd de handel in aandelen van Atlantia een tijd stilgelegd, omdat de koers sterk kelderde. Volgens het hoofd van de dienst wegbeheer kwam de ineenstorting van de brug "onverwacht en onvoorspelbaar". De brug werd voortdurend gecontroleerd, zelfs meer dan de wet voorschrijft. Hij zei verder dat er "geen reden was om de brug als gevaarlijk te beschouwen".[6]Danilo Toninelli, minister van Transport, kreeg direct na de ramp veel kritiek over zich heen, omdat uitgerekend zijn partij, de Vijfsterrenbeweging, in 2016 tegen renovatie van de brug heeft gestemd. Raadsleden van die partij schreven toen: "Ze maken ons sprookjes wijs over het ineenstorten van de Morandi-brug die volgens een rapport nog honderd jaar mee kan met gewone onderhoudswerken."[7]

Aangezien de brug er al vijftig jaar stond is de instorting volgens Nederlandse deskundigen niet zozeer te wijten aan het extreme noodweer of een ontwerpfout maar lag een combinatie van factoren aan de basis van de ramp. Zij wijzen naar een gebrekkig onderhoud, onvoldoende inspectie en vooral de expansieve toename van de verkeerslast van personen- en vrachtwagens als hoofdoorzaak voor het drama. Door metaalmoeheid en de corrosie door zout zeewater ontstonden er scheurtjes en gaten in het staal en beton, waardoor de bewapening ging roesten.[8]

Op voorstel van premier Giuseppe Conte kondigde de Italiaanse regering op 15 augustus in Genua de noodtoestand af voor een periode van twaalf maanden.[9]

• 
  De ingestorte brug
• 
  Het rode deel is in 2018 ingestort

De oude brug wordt opgeblazen

Op 8 februari 2019 werd met de sloop van de brug begonnen. Tegelijk met de sloop van de oude brug zal er een nieuwe brug worden gebouwd, naar een ontwerp van Renzo Piano. Het is de bedoeling dat de werkzaamheden eind 2019 klaar zijn en dat begin 2020 het eerste verkeer er al overheen kan.[10]

Op vrijdag 28 juni 2019 werd het restant van de oude Morandibrug middels een gecontroleerde ontploffing neergehaald om zo de herbouw mogelijk te maken.[11]

Op 28 april 2020 werd het laatste deel van nieuwe brug geplaatst. Dit betekent niet dat de brug nu voltooid is. In juli 2020 moeten de rijbanen zijn geasfalteerd en de verkeers- en verlichtingssystemen zijn geïnstalleerd, daarna zal de brug opengesteld worden. [12]