Pont de Jambes

De oorsprong van de brug gaat waarschijnlijk terug naar de Romeinse tijd. Een legende spreekt zelfs over de constructie, gelegen aan de voet van de citadel, in de tweede eeuw voor Christus.

De eerste officiële vermelding van de brug stamt uit 1183, toen de Augustijner Kanunniken abdij de Géronsart oprichtte nabij de brug. Een ander document uit 1289, is nauwkeuriger en spreekt van een "stenen en houten brug met een toren in het midden". Deze toren wordt beschouwd als een belfort en had de naam Tour Beauregard.

In de dertiende en veertiende eeuw zijn er talrijke vermeldingen te vinden over de brug. Zo wordt er genoemd dat de 'Maasbrug' bestaat uit zeven palen, waarvan de laatste paal wordt bekroond door een vierkante belforttoren. Zoals getoond in een gravure uit 1697 zat er in de brug een valbrug ter bescherming. Dit omdat deze brug de grens vormde tussen het Graafschap Namen en het Prinsbisdom Luik. Vanaf de dertiende eeuw staat de brug vermeld op het wapen van de oude stad Jambes.

Zoals bij elke brug in de Middeleeuwen was er een levendig sociaal leven en een levendige handel rond en op de brug. Zo waren er winkels, kleine huizen voor bewakers, portiers, douane, beiaards, hoefsmeden en andere arbeiders wiens activiteiten verband houden met de brug. Het houten deel van de brug heeft bestaan tot 1746.

De brug en zijn omgeving waren lange tijd van militair strategisch belang maar ook van commercieel en administratief belang. Dit voornamelijk door de verbinding van de twee oevers van de Maas en de ligging op de grens tussen Graafschap Namen en Prinsbisdom Luik. Op de brug, in de Tour Beauregard, ontmoetten de schepenen van beide steden elkaar om geschillen in de buurt of op de grens te bespreken en op te lossen. De brug was ook een plek voor de rechtspraak. Zo was er regelmatig sprake was van gevangenenruil en was de toren in gebruik als gevangenis. Ook werden er veroordeelden terechtgesteld. De brug was een must voor het oversteken van de Maas in de regio en er was dan ook sprake van veel goederenverkeer. De stad had octrooirecht op de brug en voor het oversteken moest dus worden betaald.

Het strategische belang van de brug werd nogmaals benadrukt in de zomer van 1914 toen het Belgische leger drie bogen van de brug opblies in de hoop de snelle opmars van de Deutsches Heer tijdens de Eerste Wereldoorlog te stoppen of te vertragen. De brug werd herbouwd, maar werd om de zelfde reden nogmaals opgeblazen in 1940 tijdens de Tweede Wereldoorlog. De brug is vele jaren in deze staat gebleven, waarbij het vernietigde deel van de brug brug werd afgedekt met een tijdelijk brugdek.

Tussen 1961 en 1965 is de brug gerenoveerd, waarbij de twee centrale bogen werden vervangen door één hogere boog van 33 meter. Door deze hogere boog werd het mogelijk om grotere schepen met meer tonnage te kunnen doorlaten. Hierbij is de weg verhoogd naar 12 meter. Tegenwoordig is het belang van de brug kleiner geworden, omdat er vier nieuwe bruggen zijn aangelegd in nabij gelegen hoofdwegen.

Zie de categorie Pont de Jambes, Namur van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.