Plateau (geografie)

Een plateau (Fr., v. Oudfr. platel, verkleinwoord v. plat = schotel) is een soort van hoogvlakte, een betrekkelijk vlak, relatief hoog gelegen deel van het aardoppervlak dat geheel of vrijwel geheel begrensd wordt door steil aflopende terreinen. Aan ten minste één zijde bevindt zich een uitgesproken helling.

Aanzicht van de steile rotswand (plateaurand) van een cuesta, doorbroken door een breuk bij de Lookout-berg op het Cumberlandplateau in de Amerikaanse staat Georgia

Het oorspronkelijke vlakke gebied is door middel van geologische factoren in zijn geheel meestal verticaal omhoog gekomen, soms aan de ene kant lager en aan de andere kant van het plateau hoger.

Het kan eventueel ingesneden zijn door rivieren, waardoor een indruk ontstaat van een heuvel- of berglandschap, maar dit is het niet. De Luxemburgse Kirchberg is een voorbeeld van een plateau, en wordt dan ook ondanks zijn misleidende naam aangegeven met 'plateau du Kirchberg'.