Pijlinktvissen

Zoals alle koppotigen hebben pijlinktvissen een kop, zijn ze symmetrisch en bevinden hun ledematen zich in een kring rond hun bek. De pijlinktvis heeft tien ledematen in tegenstelling tot de octopus, waarvan acht armen en twee langere voedingstentakels. Ook beschikken ze over het vermogen om inkt uit te scheiden als ze bedreigd worden. Als inwendig skelet is er één enkele vlakke chitineuze plaat, die binnen de zachte weefselstructuur is ingebed. Ze hebben een gespecialiseerde voet, die tot sifon is omgebouwd en die hen toelaat te bewegen door water onder druk te verplaatsen.

Pijlinktvissen danken hun naam aan hun uiterlijk. Aan hun achterlijf hebben ze twee zijwaarts gerichte vinnen, waardoor ze in een 'pijlvorm' hebben. De pijlinktvis heeft twee kieuwen en een uitgebreid gesloten vaatstelsel dat uit een systemisch hart en twee kieuwharten bestaat.

De pijlinktvis beweegt zich voort met gebruik van de twee zijvinnen en de trechter. De inktvis blaast water naar buiten via de trechter waardoor hij zichzelf in feite 'wegschiet'.

De meeste pijlinktvissen worden niet groter dan 60 cm, maar de reuzeninktvis kan naar verluidt tot 20 m groot worden. Hiermee is dit het grootste ongewervelde dier ter wereld. In 2007 is echter ontdekt dat de kolossale inktvis nog groter wordt. Traditioneel wordt de reuzenpijlinktvis afgebeeld als een levensgevaarlijk monster maar dit beeld is achterhaald.

Wanneer ze in het voorjaar hun eitjes gaan leggen, trekken ze naar het Noorden. De eitjes hangen als het ware samen als 'snoeren' aan de ouders en spoelen weleens aan op het strand.

Pijlinktvissen zijn jachtdieren en hebben een unieke jachtmethode. Tijdens het jagen lokaliseert een pijlinktvis zijn prooi met zijn ogen. Ze boren zich door een school vissen heen en met een snelle beweging grijpen ze hun prooi. Na zonsondergang, of als er om een andere reden te weinig licht is, lichten de pijlinktvissen zelf op. Zeer bijzonder is dat ze over een bepaald soort 'filter' beschikken die het hen mogelijk maakt kleuren te gebruiken en te herkennen tijdens het onderling communiceren.

Pijlinktvissen zijn uitsluitend vleesetend. Ze voeden zich met andere ongewervelden en met vissen. De pijlinktvis heeft gewoonlijk twee verlengde tentakels, die vooral gebruikt worden voor de vangst van voedsel.

In de Noordzee komen drie soorten vrij algemeen voor; de Gewone pijlinktvis (Loligo vulgaris), de Noordse pijlinktvis (Loligo forbesii) en de Dwerg-pijlinktvis (Alloteuthis subulata). Ze komen ook voor in de Grote Oceaan.

In diverse keukens, van de Japanse tot de Italiaanse, is de pijlinktvis een bekende lekkernij. Op veel vismarkten en in restaurants staan ze bekend onder de naam calamari, het Italiaanse woord voor deze dieren.

Wikispecies heeft een pagina over Teuthida.