Pieter Gerritsz. van Roestraeten

Pieter Gerritsz. van Roestraeten (Haarlem, 1630 - Londen, 1700) was een Nederlands kunstschilder en tekenaar uit de periode van de Gouden Eeuw. Hij vervaardigde genrestukken en portretten, waar werd vooral vermaard om zijn stillevens.

Pieter Gerritsz. van Roestraeten (gravure naar een zelfportret, door Abraham Bloteling)

Vanitas, 1696, Rijksmuseum Twenthe

Van Roestraeten werd in Haarlem gedoopt op 21 april 1630. Op 16-jarige leeftijd ging hij in de leer bij de befaamde meester Frans Hals. In 1654 trouwde hij met diens dochter Adriaentje. Arnold Houbraken vermeldt in zijn werk De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen een komische anekdote over een gebeurtenis die zich voordeed tussen de jonge Adriaen Brouwer en Adriaentje toen zij nog een baby was, waarbij beiden elkaar 'bescheten'.[1]

Het echtpaar vestigde zich in Amsterdam en vertrok later naar Londen, waar meerdere Nederlandse kunstschilders destijds hun geluk zochten, met name als portretkunstenaars. Zij waren daar in elk geval voor 1666, omdat de schilder er getuige was van de Grote brand van Londen in dat jaar. Houbraken vermeldt dat Van Roestraten bij de gebeurtenissen aan zijn heup gewond raakte, waardoor hij zijn verdere leven kreupel zou blijven.

Hij maakte in Londen kennis met Peter Lely, een portretkunstenaar van Nederlandse afkomst die in Engeland grote faam had verworven. Deze introduceerde hem aan het hof van Karel II, echter op voorwaarde, kennelijk beducht voor concurrentie, dat Van Roestraeten de portretkunst op zou geven. Deze voldeed aan het verzoek. Er zijn geen latere portretten van hem bekend, afgezien van een enkel zelfportret.

Hij werd een bekwaam stillevenschilder, vooral geprezen voor zijn weergave van zilveren voorwerpen. Hij maakte goede prijzen voor zijn werk, zodat hij lange tijd op comfortabele wijze in Engeland kon leven. Hij overleed in Londen en werd er begraven op 10 juli 1700.