Phyllodactylus tuberculosus

Phyllodactylus tuberculosus komt voor in delen van Midden-Amerika en leeft in de landen Belize, Costa Rica, Ecuador (alleen op de Galapagoseilanden), El Salvador, Guatemala, Mexico en Nicaragua. De habitat bestaat uit rotsachtige gebieden zoals ontsluitingen, kliffen, ingangen van grotten en aardspleten en rond vulkanen.

De lichaamskleur is lichtbruin met een marmerachtige donkere tekening op de kop en het lichaam. De staart is meer gebandeerd, de staart kan worden afgeworpen (caudale autotomie). Als de staart weer is aangegroeid heeft deze slechts vage kleuren. De buik en onderzijde van de poten en staart zijn geel van kleur. Op de rug zijn twaalf tot zeventien langwerpige rijen knobbeltjes zichtbaar die gekield zijn en naar achteren staan.[2]

De vrouwtjes bereiken een lichaamslengte van ongeveer 7,2 tot 8,3 centimeter, mannetjes blijven met 5,4 tot 8 centimeter kleiner. De staart is minstens zo lang als het lichaam of iets langer, de totale lichaamsgrootte kan oplopen tot 17 cm of in een uitzonderlijk geval 21,2 cm.[2]

De poten zijn goed ontwikkeld om over de rotsen te klimmen. Onder de verbrede uiteinden van de vingers en tenen zijn hechtschijfjes aanwezig.

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Arend Friedrich August Wiegmann in 1834. De geslachtsnaam Phyllodactylus betekent vrij vertaald 'bladvinger' en verwijst naar de bladvormige vergroeien aan de tenen. De soortaanduiding tuberculosus betekent vrij vertaald 'kleine bobbels dragend' en slaat op de huid die korrelachtige insluitsels heeft.