Philippe Sollers

Philippe Sollers (Bordeaux, 28 november 1936) is een Frans schrijver en essayist.

Philippe Sollers in Parijs

Leven en werk

Sollers was in 1960 medeoprichter van het avantgardistische literatuurtijdschrift Tel Quel, dat onder zijn invloed, in de loop van de jaren zestig, min of meer marxistisch werd. Na de opheffing van Tel Quel in 1982 leidde hij L’infini.

In de literatuur begon Sollers vrij traditioneel met een psychologische roman in een burgerlijke omgeving: Une curieuse solitude (1958). Gaandeweg werd zijn werk meer abstract; in Le Parc (1961, Prix Médicis) is bijvoorbeeld al geen sprake meer van personages, maar enkel van ‘figuren’ en ‘situaties’. In zijn moeilijk toegankelijke werken Drame (1965), Nombres (1968), Lois (1972) en H (1973) probeerde hij via een nieuwe taal en met provocerende uitspraken een nieuwe visie op het politieke en culturele leven mogelijk te maken.

Sollers publiceerde in die periode ook veel essays. Hij was bevriend met Jacques Lacan, Louis Althusser en Roland Barthes, en stond samen met hen in het centrum van het onrustige Parijse intellectuele leven van eind jaren zestig en begin jaren zeventig, een periode die hij beschrijft in zijn bekendste, weer meer conventioneel geschreven roman Femmes (1983). Philip Roth vergeleek dit boek, vol “goedgemutste kwaadaardigheid”, met het werk van Louis Ferdinand Céline.

Na het succes van Femmes werd Sollers een veelgevraagde persoonlijkheid in de Franse media, waarin hij zich uitliet over de meest uiteenlopende actuele onderwerpen. Sollers is een fel en overtuigd tegenstander van gen-technologie.

Sollers is sinds 1974 getrouwd met schrijfster-filosofe-linguiste-psychoanalytica Julia Kristeva.

Bibliografie

Essays
  • Guerres secrètes 2007
  • Fleurs 2006
  • Dictionnaire amoureux de Venise, 2004
  • Mystérieux Mozart 2001
  • Éloge de l'Infini 2001
  • Francis Ponge 2001
  • Francesca Woodman 1998
  • Casanova l'admirable 1998
  • La Guerre du Goût" 1994
  • Picasso, le héros 1996
  • Les passions de Francis Bacon 1996
  • Sade contre l'Être suprême 1996
  • Improvisations" 1991
  • De Kooning, vite 1988
  • Théorie des Exceptions 1985
  • Sur le Matérialisme 1974
  • L'Écriture et l'Expérience des Limites 1968
  • Logiques 1968
  • L'Intermédiaire 1963

Romans
  • Les Voyageurs du temps 2009
  • Un vrai roman, Mémoires 2007
  • Une Vie Divine 2006
  • L'Étoile des Amants 2002
  • Passion Fixe 2000
  • Un amour américain 1999
  • Studio 1997
  • Le cavalier du Louvre, 1995
  • Le Secret 1993; Nederlands: Het geheim
  • La Fête à Venise 1991
  • Le Lys d'Or 1989
  • Les Folies Françaises 1988
  • Le Cœur Absolu 1987
  • Paradis 2 1986
  • Portrait du Joueur 1984
  • Femmes 1983; Nederlands: Vrouwen
  • Paradis 1981
  • H 1973
  • Lois 1972
  • Nombres 1966
  • Drame 1965
  • Le Parc 1961; Nederlandse vertaling: Het park door Kiki Coumans, 2000
  • Une Curieuse Solitude 1958; Nederlands: De eenzaamheid van het geluk door Remco Campert 1961

Literatuur en bronnen
  • A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90-228-4330-0
  • Johannes Angermüller: Nach dem Strukturalismus. Theoriediskurs und intellektuelles Feld in Frankreich. Bielefeld 2007. ISBN 978-3-89942-810-0
  • Barthes, Roland: Sollers écrivain. Paris 1979. ISBN 2-02-005187-7
Zie de categorie Philippe Sollers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.