Philip Julius van Zuylen van Nijevelt

Philip (ook wel Philippus) Julius graaf van Zuylen van Nijevelt (Rotterdam, 5 januari 1743 - Utrecht, 20 februari 1826) was een Nederlandse generaal. Hij werd benoemd tot maarschalk van Holland in het koninkrijk Holland en diende tijdens de napoleontische tijd als Frans senator. Hij was ook een amateurwetenschapper en is mede bekend geworden door zijn verhandeling over schaken.

Grafsteen in de Jacobikerk

Leven en werk
Titelblad Nederlandstalige versie van "Het Schaakspel" door Van Zuylen van Nijevelt

Van Zuylen van Nijevelt was afkomstig uit het Rotterdamse regentengeslacht Van Zuylen van Nijevelt. Hij was een zoon van Jacob van Zuylen van Nijevelt (1699-1753) en Aletta Johanna Timmers. Hij koos voor een loopbaan in het leger en diende als officier voor 1795 in het Staatse leger en na 1795 in het Bataafse leger. Hij bereikte in 1803 de rang van luitenant-generaal. Daarna was hij onder andere commandant van Utrecht, gouverneur van de koninklijke residentie, gouverneur van Amsterdam en commandant van het koninklijk paleis in Amsterdam. Hij diende tijdens het koninkrijk Holland als opperkamerheer en opperceremoniemeester van de toenmalige koning van Holland Lodewijk Napoleon. Hij was president van het hoog heraldiek college.

In 1808 werd Van Zuylen van Nijevelt door Napoleon verheven tot graaf als Frans comte de l'Empire.[1] In 1810 werd hij benoemd tot senator van Frankrijk.

Van Zuylen van Nijevelt behield de rang van luitenant-generaal in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Bij Koninklijk Besluit werd Van Zuylen van Nijevelt op 17 oktober 1822 erkend in de Nederlandse adel met de titel van baron op alle wettige afstammelingen en de titel van graaf bij eerstgeboorte. De titel van baron(es) zou overgaan op al zijn wettige erfgenamen, de titel van graaf op de eerstgeborene zoon.

In 1819 verscheen van zijn hand een boek over astronomie.

Op 29 juni 1779 trouwde hij met Clara Helena de Wacker van Son (1760-1827), zus van Petrus de Wacker van Zon (1758-1818). Ze kregen zeven kinderen, onder wie:

Na zijn dood werd hij begraven in een grafkelder in de Jacobikerk, waar de grafsteen nog zichtbaar is vlak voor het orgel.

Schaken

Van Zuylen van Nijevelt publiceerde in 1792 een verhandeling over het schaakspel. Hij was de eerste Nederlander die een boek over schaken schreef en hij was waarschijnlijk de eerste die met het idee kwam van random chess (ook wel shuffle chess genoemd), een vorm van schaken met een symmetrische basisopstelling die door middel van loting tot stand komt.[2] Hij had een hekel aan openingen "met al die vervelende, steeds terugkerende patronen" en kwam daarom op het idee om de opstelling van de stukken door het lot te laten bepalen. "Dat levert een enorme hoeveelheid verschillende stellingen op, met als gevolg dat niemand ze meer van tevoren kan bestuderen" zou hij gezegd hebben.[3]

Onderscheidingen

Van Zuylen van Nijevelt was officier in het Legioen van Eer, drager van het grootkruis in de Orde van de Unie en van het grootkruis in de Orde van de Reünie.

Bibliografie
  • La Supériorité aux Échecs, voluit La Supériorité aux Échecs mise à la portée de tout le monde, et particulierement des dames qui aiment cet amusement, Kampen, 1792
  • Het schaakspel veel gemaklyker om te leeren en veel vermaaklyker om te speelen gemaakt: of Onderrigt op wat wyze men in korten tyd en zonder veel moeite zeer sterk in dat spel worden kan, Kampen, 1792
  • L'Attraction détruite par le mouvement primordial, ou Théorie nouvelle du cours des corps célestes et du mouvement, orné de planches, Brussel, 1818
  • The endgame, herschreven door William Lewis, Margraten, 1993
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.