Peter en de wolf

sprookje is het verhaal van de jongen Peter die zonder toestemming van zijn grootvader de tuin uit loopt. Hij ontmoet daar een vogel die in de boom staat te zingen. De eend, die zich ook in de tuin bevond, maakt van de openstaande tuinpoort gebruik, en besluit in het nabije vijvertje een stukje te gaan zwemmen. De eend en het vogeltje beginnen met elkaar te ruzieën. "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt vliegen?" zegt de vogel. De eend antwoordt: "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt zwemmen?"

Terwijl het koppel zo heen en weer blijft discussiëren, komt de kat aangeslopen. Net op tijd weet Peter de twee te waarschuwen, en de vogel vlucht weer veilig de boom in, terwijl de eend naar het midden van de vijver toe zwemt. Terwijl de kat cirkeltjes loopt om de boom, nog steeds loerend naar de vogel, komt de grootvader van Peter naar buiten lopen. Grootvader begint te mopperen op Peter en waarschuwt hem dat er wolven in de buurt zijn. Maar Peter is dapper en zegt: "Jongens als ik zijn niet bang voor wolven." Grootvader moet daar niets van hebben, en sleurt hem mee terug de tuin in, en doet het hek op slot.

Al snel komt er inderdaad een wolf uit het bos gekropen. De kat klimt snel de boom in. De vogel ziet dat en hipt van tak naar tak om toch maar weg te blijven van de kat - gewoon voor het geval dat. De eend raakt echter in paniek, springt het vijvertje uit en probeert weg te rennen. Na een korte achtervolging heeft de wolf de eend te pakken, die in één hap wordt opgegeten.

Door de herrie wil Peter zien wat er buiten gebeurt. Hij rent naar binnen, pakt een touw met een lus aan het eind, en slingert die over het muurtje heen, zo de boom in. Via het touw klimt hij vervolgens over het muurtje de boom in. Dan bedenkt hij een plan: Peter vraagt aan de vogel om de wolf te plagen als afleiding. En dat doet de vogel. De wolf probeert de vogel te vangen, maar met zijn gehap vangt hij het snelle, slimme vogeltje niet. Ondertussen haalt Peter zijn touw in, en laat hij dit keer de lus zakken om de staart van de wolf. Dan trekt hij de lus aan, en zit de wolf met zijn staart aan de boom gevangen.

De wolf merkt dat hij gevangen is, en raakt in paniek. Door zijn gespartel en geren gaat de lus alleen maar strakker zitten. Op dat moment komen een paar jagers al schietend het bos uitgelopen. Ze zien de wolf, maar net als ze op punt staan te schieten, springt Peter ervoor. Hij pleit ervoor dat de wolf blijft leven, en dat deze naar een dierentuin wordt gebracht.

Zo gezegd, zo gedaan. De wolf wordt in een parade naar de dierentuin gebracht. Voorop loopt Peter, daarna de jagers met de wolf, daarachter de kat met ten slotte de chagrijnige grootvader die hoofdschuddend moppert: "En als Peter nou niet de wolf had gevangen? Wat dan?"

De parade loopt zo door de dierentuin, met daarboven een vogeltje dat zichzelf heel dapper vindt om zijn rol in het geheel.

En als je heel goed luistert, kun je de eend nog horen kwaken binnenin de wolf. Want in zijn haast heeft de wolf haar levend opgeslokt.

Peter en de Wolf is geschreven voor de fluit, hobo, klarinet (in A), fagot, 3 hoorns, trompet, trombone, pauk, triangel, tamboerijn, cymbaal, castagnetten, trommels en snaarinstrumenten. Elk personage in het verhaal wordt verbonden aan een specifiek muziekinstrument en heeft elk een eigen herkenbaar motief, het zogenaamde leitmotiv:[1]

Vogeltje - dwarsfluit

Eend - hobo

Kat - klarinet

Grootvader - fagot

Wolf - Hoorns

Jagers - houtblazers en trompet met schoten op pauken en grote trom

Peter - strijkers

Een uitvoering duurt circa 27 minuten.[2]