Peter Raats

Peter Raats werd geboren te Deurne (Antwerpen) op 2 november 1965.

Hij groeide op te Ekeren (Antwerpen) en zat vervolgens op het Sint Michielscollege, SM11, SITO 9 en het KA Kapellen

Hij studeerde af aan het RITCS in 1988.

Hij was vanaf 1983 bijzonder actief in het amateurtheater. Zo stichtte hij onder meer het Parktheater te Brasschaat, vertaalde "Midzomernachtsdroom" van Shakespeare, schreef en regisseerde hij in opdracht van de gemeente Brasschaat de historische evocatie "voor Aerden en Dorp" (1995). Hij volgde ook tal van cursussen in binnen- en buitenland waaronder: voordracht, toneel , dictie, regie, dramaturgie,... Zo kreeg hij o.m. les Van Hugo Meert, Helene Meyer (NL) en Robert Cohen (USA). Hij gaf zelf ook sporadisch les.

Hij startte zijn professionele loopbaan in het theater en televisie als toneelmeester en studiomeester. Tussen 1989-91 maakte hij didactische programma's op het audio visueel centrum van de Koninklijke Rijkswachtschool. Nadien werkte hij nog free lance bij NTG, KNS-Raamteater en KVS.

In 1993 werd hij lid van sp.a.

In 1994 huwt hij met de IJslandse Ólöf Österby. Uit dit huwelijk komen twee kinderen en later nog een pleegdochter.

In 1995 werd hij fractievoorzitter in de Berchemse districtsraad. Een maand later doet hij mee aan de federale verkiezingen. Als districtsraadslid is hij naast tientallen andere dossiers diegene die de realisatie van de nieuwe muziekschool te Berchem politiek mogelijk maakt.

Ondertussen engageert hij zich bij de Jongsocialisten en zetelt hij een tijdje in het nationaal bureau. Enkele jaren leidt hij ook (onbezoldigd) de VZW die de werking ervan omkaderd. Bij de Jongsocialisten lanceert hij de "prijs Regine Beer" (tweejaarlijkse prijs voor verdraagzaamheid). Hierop ontstaat ook een jarenlange vriendschap tussen hem en Regine Beer tot aan haar dood in 2014.

Omdat dit vrijwillige werk allemaal te veel tijd opslorpte buiten de normale daguren en dit dan ook moeilijk te combineren was met zijn theaterwerk, kiest hij ervoor om in 1996, na examens, ambtenaar te worden bij de federale overheid. Daar wordt hij specialist in de fietsdiefstalpreventie, werkt hij o.a. mee aan het preventieplan voor Euro 2000 en begeleid hij van de werking van de Buurtinformatienetwerken (BIN). In die periode is hij verantwoordelijk voor de uitgave van "De Stallingswijzer", een normstellend referentiewerk over fietsparkeervoorzieningen. In dat laatste geeft hij tot op vandaag les. Peter Raats is zelf een overtuigd fietser en lid van de Fietsersbond van het eerste uur.

In 1998 wordt hij voorzitter van de Berchemse preventieraad, een pilootproject dat hij geheel vrijwillig meer dan 10 jaar zou trekken.

In 1999 neemt het terug deel aan de federale verkiezingen.

In 2001 wordt Raats (na de eerste rechtstreekse verkiezingen van de de Antwerpse districten) te Berchem districtsschepen voor cultuur, feestelijkheden, markten en foren. Hij zal in die periode en later tal van monumenten oprichten of laten restaureren (zoals o.m. het monument voor dichter Herman de Coninck, de herplaatsing van de grenspaal de Hand, de Puff marshie aan de Fruithoflaan,...). De succesvolle verhuis van de dinsdagmarkt staat ook op zijn naam.

Hij werkte ook nog een tijdlang op de communicatiedienst van het kabinet van regeringscommissaris Greet Van Gool (2001-2003).

In 2004 werkte hij enkele maanden als coördinator van de communicatiedienst op het kabinet van minister Freya Van Den Bossche.

Eind 2004 beslist hij zich enkel nog toe te leggen op zijn lokaal mandaat. Iets wat hem met de lokale verkiezingen van 2006 geen windeieren oplevert.

In 2005 lanceert hij "de Merodefeesten" en schrijft hij de Meroderoute (een cultuurhistorische fietstocht dwars door Berchem). Hieruit ontstaat later het "herdenkingscomité graaf Frederik de Merode". Deze organisatie, waarvan hij tot op vandaag voorzitter is, staat (onbezoldigd) in voor de jaarlijkse kleine herdenking van het sneuvelen van graaf Frederik de Merode te Berchem (1830). Elke 5 jaar worden er grote herdenkingen gehouden met een re-enactement van de slag te Berchem.

Met de lokale verkiezingen van 2006 behaalt hij een record aantal voorkeurstemmen en wordt districtsvoorzitter (districtsburgemeester) eveneens bevoegd voor o.m. verkeer en mobiliteit en dit van 2007 tot 2012. Bij diezelfde verkiezingen wordt hij ook verkozen tot Provincieraadslid.

Voor de provincieraad zetelt hij in de raad van bestuur van de Ideale Woning (sociale huisvestingsmaatschappij) en Campus Vesta (Provinciaal opleidingscentrum voor politie, brandweer en ambulanciers). Zijn jarenlange ervaring met de diverse politiediensten komt hem daar zeer goed van pas.

In 2012 wint hij de prijs Publieke Ruimte voor de heraanleg van de Statiestraat-Driekoningenstraat te Berchem, een project dat onder zijn verantwoordelijkheid viel. Hij tekende zelf mee aan de omkaderende wijkcirculatie, de fietsparkeervoorzieningen en de rijbaankussens (die later standaard zouden worden in de stad). Onder zijn bevoegdheid worden ook in Berchem de Diksmuidelaan deels heringericht, kilometers nieuwe fietspaden gerealiseerd en een tiental schoolomgevingen verkeersveiliger gemaakt. Noemenswaardig is zeker ook het feit dat Peter Raats al die jaren geijverd heeft om het groen rond de ring van Berchem van verkoop en bebouwing te vrijwaren. Hij staat ook bekend als een volhouder. Zo bleef hij 17 jaar lang vechten om de Berchem Brug (een voetgangers- en fietsersbrug over de ring) te laten restaureren.

Hoewel zijn kartellijst SP.a/Groen! bij de Belgische lokale verkiezingen 2012 de grootste fractie wordt, wordt het kartel uit de meerderheid gehouden. Raats stapt hierop een tijdlang uit het publieke politieke toneel om zich te herbronnen.[1][2][3]

Tussen 2013 en 2015 wordt hij verantwoordelijk voor de dagelijkse werking van het socio-cultureel buurtcentrum De Nieuwe Vrede te Berchem, waarvan een jaar lang geheel vrijwillig en het tweede jaar, bij gebrek aan middelen, deeltijds betaald. Hij lanceert hier de term "Buurzaam" (Buurtgericht en op een duurzame manier). Op drie jaar tijd wordt dit centrum, dat volledig op vrijwilligers draait, het grootste amateurkunstencentrum van Vlaanderen met meer dan 1500 verhuurde dagdelen per jaar en meer dan 30 organisaties per maand die er hun huisvesting vinden. Dit combineert hij met een deeltijdse opdracht als plaatsvervangend woordvoerder van Minister voor Werk Monica de Coninck.

Na de rampzalige federale en Vlaamse verkiezingen voor de socialisten in 2014, waar hij zelf ook deelneemt, verliest hij in oktober 2014 niet alleen zijn werk op het kabinet, maar kan ook de Nieuwe Vrede hem niet langer in dienst houden. Ook zijn huwelijk loopt op de klippen en hij valt als alleenstaande vader 18 maanden terug op een werkloosheidsuitkering.

In 2015 mag hij nog 3 maanden proeven van een mandaat als (plaatsvervangend) provincieraadslid.

In april 20016 kan hij part time als adviseur terecht op het kabinet van deputé Inga Verhaert. Ondertussen blijft hij bijscholingen volgen (dubbel boekhouden, facility coördinator...) en doet hij mee aan tal van examens en sollicitaties. Begin 2017 zal hij nog als gewoon arbeider deeltijds bijwerken bij Sint-Niklaas Logistics (LIDL).

In april 2017 keert het tij en kan hij na een geslaagd examen voltijds starten als mobiliteitsdeskundige bij de gemeente Zwijndrecht, een taak die hij tot op heden met veel enthousiasme vervult.

In 2018 doet hij weer mee aan de lokale verkiezingen (ditmaal als lijstduwer) en wordt terug verkozen als districtsraadslid in Berchem. Hij zetelt er vanaf januari 2019 als fractievoorzitter voor sp.a-Groen Berchem, het enige kartel dat in de stad wist stand te houden.

Naast overtuigd fietser, met trips naar Straatsburg en Kopenhagen, is Peter Raats ook graag creatief in de keuken en gidst hij sporadisch te Berchem maar ook in IJsland.

Op 26 mei 2019 duwt hij de opvolgerslijst bij de federale verkiezingen voor sp.a.