Pauselijke Raad

Een Pauselijke Raad is een orgaan van de Romeinse Curie dat na het Tweede Vaticaans Concilie gecreëerd werd om te beantwoorden aan specifieke noden binnen de Rooms-katholieke Kerk die tijdens het concilie geformuleerd waren.

Er zijn vijf pauselijke raden[1]:

1. de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen
2. de Pauselijke Raad voor de Cultuur
3. de Pauselijke Raad voor de Interreligieuze Dialoog
4. de Pauselijke Raad voor de Wetteksten
5. de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie

In 1993 werd door een motu proprio van paus Johannes Paulus II de Pauselijke Raad voor de Dialoog met de Niet-Gelovigen gefuseerd met de Pauselijke Raad voor de Cultuur. In 2006 kwam ook de Pauselijke Raad voor de Interreligieuze Dialoog onder de voogdij te staan van de Pauselijke Raad voor de Cultuur maar het jaar nadien herstelde paus Benedictus XVI de raad terug en kreeg ze weer een eigen voorzitter.

Op 1 september 2016 werden de Pauselijke Raad voor het Gezin en de Pauselijke Raad voor de Leken opgeheven. De taken en bevoegdheden van deze raden werden overgedragen aan de op 15 augustus 2016 ingestelde dicasterie voor Leken, Gezin en Leven.

Op 1 januari 2017 werden de Pauselijke Raad "Cor Unum", de Pauselijke Raad voor het Pastoraat in de Gezondheidszorg, de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede en de Pauselijke Raad voor Pastorale Zorg van Migranten en Reizigers opgeheven. De taken en bevoegdheden van deze raden werden overgedragen aan de op 17 augustus 2016 ingestelde dicasterie voor de Bevordering van de Gehele Menselijke Ontwikkeling.