Paul Evans (langeafstandsloper)

Evans begon met hardlopen op twaalfjarige leeftijd bij de atletiekvereniging Norfolk Olympiads.

Op de Olympische Spelen van 1992 werd Evans elfde op de 10.000 m. Vier jaar later gaf hij op de Spelen in Atlanta in de finale op. In 1995 nam Paul Evans deel aan de wereldkampioenschappen in Helsinki op de 10.000 m. Hij werd in de voorrondes uitgeschakeld met een tijd van 28.14,96.

Twee jaar later was hij aanwezig bij de halve marathon van Egmond. De 25-ste aflevering van deze loop vond plaats onder extreme condities. De Noord-Hollandse branding was omgetoverd in een poolvlakte van decimeters dikke ijsschotsen; de duinen en de Noordzee lieten zich amper zien, omdat zij achter een gordijn van mist waren verborgen. In plaats van vloed was er ditmaal kruiend ijs.[1] In deze barre omstandigheden hield Evans zich kranig staande en werd derde. Wellicht had er zelfs meer in gezeten, indien hij op het strand niet een krachtenverslindende taxatiefout had gemaakt. Hij koos ervoor om langs de duinrand in plaats van langs de vloedlijn te lopen in de hoop geen hinder te ondervinden van de ijsblokken. Hij kwam bedrogen uit. Nu eindigde hij op twintig seconden achter het elkaar hevig bekempende Keniase tweetal John Kiprono en Elija Lagat, die wel voor de vloedlijn hadden gekozen.

In 2002 verbeterde Evans het Europese record op de halve marathon voor veteranen (M40) tijdens de Great North Run in Newcastle. Hij werd hiermee derde in een tijd van 1:03.15 achter de winnaar Paul Tergat, die deze wedstrijd in 1:00.30 volbracht.

Ook liep hij enkele marathons: zo werd hij in 1992 vijfde op de marathon van Londen en won hij vier jaar later de Chicago Marathon in 2:08.52.

Van beroep was Evans werkzaam in een schoenenfabriek.

• Brits kampioen 10.000 m - 1993, 1999

Baan

Weg