Parvavis
Parvavis is een uitgestorven vogelgeslacht, behorend tot de Enantiornithes, dat tijdens het late Krijt leefde in het gebied van het huidige China. De enige benoemde soort is Parvavis chuxiongensis.
| Parvavis Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Vroeg-Krijt | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | ||||||||
| ||||||||
| Geslacht | ||||||||
| Parvavis | ||||||||
Parvavis op  | ||||||||
| ||||||||
Naamgeving en vondst
In 2010 werd bij het dorp Luojumei nabij de stad Chuxiong in Yunnan het skelet gevonden van een kleine vogel.
In 2014 werd de typesoort Parvavis chuxiongensis benoemd en beschreven door Wang Min, Zhou Zhonghe en Xu Guanghui. De geslachtsnaam is afgeleid van het Latijn parvus. "klein", en avis, "vogel". De soortaanduiding verwijst naar de herkomst bij Chuxiong. Het is de eerste vogel die uit het Boven-Krijt van China bekend is en de eerste Mesozoïsche vogel uit Zuid-China.
Het fossiel, holotype IVPP V18586/1, is gevonden in meerafzettingen van de Jiangdiheformatie. Het bestaat uit een vrij compleet en verband liggend skelet met schedel op een plaat en tegenplaat die ook veerafdrukken tonen. Van de wervelkolom is alleen de staart met pygostyle aanwezig, van de schedel alleen het achterhoofd. Het betreft volgens histologisch onderzoek een jongvolwassen exemplaar dat verrassend klein van omvang is.
Beschrijving
Parvavis is, zoals de geslachtsnaam al aanduidt, een kleine vogel met een vleugelspanwijdte van ongeveer vijftien centimeter. De beschrijvers wisten enkele onderscheidende kenmerken vast te stellen. Het tweede en vierde middenvoetsbeen reiken onderaan nog niet tot aan de bovenkant van de scharniervlakken van het derde middenvoetsbeen. Het onderste gewricht van het tweede middenvoetsbeen is breder dan dat van de andere middenvoetsbeenderen. De klauw van de vierde teen is gereduceerd. Beide laatste kenmerken zijn op zich niet uniek maar wel in combinatie met het eerste kenmerk.
Fylogenie
Parvavis staat volgens een kladistische analyse vrij basaal in de Enantiornithes, buiten de Longipterygidae, een teken dat zulke basale vormen het langer hebben uitgehouden dan eerder vermoed werd.
Literatuur
- Min Wang, Zhonghe Zhou & Guanghui Xu, 2014, "The first enantiornithine bird from the Upper Cretaceous of China", Journal of Vertebrate Paleontology 34(1): 135-145