Parelhalstortel

Over de geslachtsnaam van de parelhalstortel is veel verwarring. Volgens Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World uit 2003 wordt deze tortel ingedeeld in het geslacht Streptopelia. Aangezien de parelhalstortel afwijkt van de andere tortelduiven van het geslacht Streptopelia, werd hij ingedeeld in een nieuw geslacht Stigmatopelia. Deze naam wordt gebruikt door BirdLife International/IUCN en stond in de versies 2.0 tot 2.2 van de IOC World Bird List. In versie 2.3 en later wordt de parelhalstortel, samen met de palmtortel (Spilopelia senegalensis) in een geslacht met de naam Spilopelia geplaatst.

De parelhalstortel is ongeveer 30 tot 34 cm lang. Deze tortel heeft een vrij lange staart en het meest opvallend is de zwarte band om de nek met duidelijke witte stippels, vandaar de naam parelhalstortel.

De vogel heeft een verspreidingsgebied over het Indische Subcontinent, Zuid-China, Indochina en de Indische Archipel. Het is een veel voorkomende vogel van open landschappen, secondair bos, agrarisch gebied, parken en tuinen.

De soort telt 4 ondersoorten:

• S. c. suratensis: van Pakistan tot Nepal, India en Sri Lanka.
• S. c. tigrina: van noordelijk India via Indochina tot de Filipijnen en de Soenda-eilanden.
• S. c. chinensis: van Myanmar tot centraal en oostelijk China en Taiwan.
• S. c. hainana: Hainan (nabij zuidoostelijk China).

De parelhalstortel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal toeneemt. Om die redenen staat deze tortelduif als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]

Deze soort is in het begin nogal schuw. Als de duiven eenmaal gewend zijn aan de nieuwe omgeving en de verzorger worden ze wat vertrouwelijker. De parelhalsbandtortel legt twee eieren. Het zijn goede broeders, broeden de eieren in 14 dagen uit en zorgen goed voor hun jongen. Deze soort heeft een mooie en meestal niet hinderlijke roep. Deze duiven zijn winterhard. Ze zijn niet zo moeilijk te houden en niet duur. Deze duiven worden net als de meeste duiven het best als koppel gehouden.