Panhard EBR

Kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog had Panhard al de eerste versie van dit speciale voertuig klaar. In 1938 zag de Panhard 201 het licht.[1] Het was uitgerust met een 37mm-kanon en een machinegeweer. De bemanning bestond uit twee personen en het voertuig had een gewicht van 9 ton[1]. Er werden 600 exemplaren van dit achtwiel aangedreven voertuig besteld[1], maar het uitbreken van de oorlog deed de bouwplannen in de ijskast belanden.

Na de oorlog had het Franse leger behoefte aan een zwaar pantserwielvoertuig voor verkenningsdoeleinden. Vier bedrijven deden een voorstel, Hotchkiss met een 6x6 versie, Latil (8x8), Lorraine (6x6) en ten slotte Panhard met een 8×8 versie. Panhard had de plannen van de Panhard 201 aangepast en leverde in 1946 haar ontwerp in. Ze kreeg de opdracht om twee prototypes te bouwen, deze werden in 1948 ter beproeving afgeleverd. Na enkele aanpassingen kwam het voertuig in 1950 in productie. Het voertuig is tot 1986/87 in gebruik geweest. De totale productie was 1200 exemplaren.

Naast het Franse leger is het voertuig ook in gebruik geweest bij de legers van Mauritanië, Marokko, Portugal en Tunesië. Het heeft strijd gedaan in Algerije en ook tijdens de bevrijdingsoorlogen in de Portugese kolonies in Afrika.

De Panhard EBR telde acht wielen, waarvan de middelste twee alleen in moeilijk terrein werden gebruikt. De voorste en achterste banden werden gebruikt op de weg en waren luchtbanden, de middelsten van staal. Het voertuig telde twee chauffeurs, een aan de voor- en een aan achterzijde van de romp. Het voertuig kon in beide richtingen even hard rijden. Verder bestond de bemanning uit een commandant en een schutter, die beide in de gevechtstoren zaten.

In het midden bevond zich een geschutstoren. De eerste voertuigen kregen een 75mm-kanon[2], maar later kwam een versie met een 90mm-kanon erbij.[3] De toren kon in een volledige cirkel ronddraaien. Verder waren er drie machinegeweren, waarvan één coaxiaal in de toren en twee in de romp. Er was ruimte om 43 granaten van 90mm in het voertuig mee te voeren.

De benzinemotor was een 12 cilinder boxermotor. Deze lag onder de vloer, hetgeen niet ten koste ging van de werkruimte, maar had als nadeel dat de toren in het geheel verwijderd moest worden als groot onderhoud noodzakelijk was. De motor leverde 200 pk bij 3.700 toeren per minuut.[4] De versnellingsbak telde vier versnellingen die allemaal voor- en achteruit gebruikt konden worden. Door de installatie van een extra reductiebak konden de versnellingen in hoge en lage gearing gebruikt worden. Het voertuig had aandrijving op alle wielen (8x8)[4]. De brandstoftank had een capaciteit van 370 liter hetgeen het voertuig een bereik gaf van 650 à 700 kilometer[4]. Het elektrisch systeem was 24 volt. Zonder verdere voorbereiding kon het voertuig door 1,2 meter diep water waden, maar het was geen amfibievoertuig.

Er was nog een speciale variant gebouwd als gepantserd infanterietransportvoertuig, de Panhard model 238 of EBR ETT waarbij ETT staat voor Engin Transporteur de Troupes. Er was ruimte voor 12 militairen en drie bemanningsleden. De toren kreeg alleen een 7,5mm-machinegeweer als bewapening en achterin waren twee grote deuren om snel in- en uitstappen mogelijk te maken. Slechts 28 exemplaren zijn van deze versie gebouwd voor het leger van Portugal.

• (en) Panhard EBR op officiële Panhard website met foto’s en bouwtekeningen