Palazzo Gradenigo

Het palazzo heeft in de gevel, gezien vanaf het kanaal Rio Marin, twee verdiepingen en onder het dak een mezzanino met kleine vierkante ramen. Op de begane grond zijn twee portalen naar het water. De twee hoofdverdiepingen zijn asymmetrisch; beide verdiepingen hebben tien enkele rondboogvensters met balusters en bovenaan mascarons, maar het allerlinker venster van de tweede verdieping is een breder, viervoudig venster (quadrifora). In de zijgevel om de hoek, die uitgeeft op de tuin, bevindt zich een overeenkomstig drievoudig venster (trifora). Op het palazzo zijn gaandeweg dakopbouwen verrezen met helemaal bovenop een dakterras (Italiaans: altana) met uitzicht over de daken van Venetië.

Van binnen is veel van de originele, figuratieve decoratie vernieuwd. Slechts een deel van het zeventiende-eeuwse stucwerk en enige achttiende-eeuwse fresco's, die aan Jacopo Guarana worden toegeschreven, zijn bewaard gebleven.

Tot het begin van de twintigste eeuw was de tuin van de Gradenigos een van de mooiste en grootste van de lagunestad. Er is echter maar een klein deel hiervan overgebleven nadat er in het gebied in 1920 huizen voor spoorwegarbeiders en een straat waren gebouwd. Gezien vanaf het kanaal Rio Marin ligt de tuin achter een muur met tralievensters die begroeid is met een wijnstok. De tuin bereikt men vanuit het trappenhuis van het palazzo via een smeedijzeren poort. In het midden van de tuin staat als centraal element een treurhoningboom (Sophora japonica 'Pendula'), die daar vermoedelijk in 1922 is geplant.