Oude Vrouwenhuis
Oude Vrouwenhuis was de naam voor een tehuis waar oudere vrouwen hun laatste jaren konden slijten. Zo'n Oude Vrouwenhuis kan worden gezien als een voorloper van een verzorgingshuis. Voor zover bekend, bestonden er al dergelijke huizen vanaf de 15e eeuw. Hofjes waar armere ouderen voor zichzelf zorgden, zijn ouder en dateren uit de 13e eeuw. Voor mannen, omdat deze minder goed voor zichzelf konden zorgen, werden er onder de naam Oude Mannenhuis soortgelijke instellingen gesticht, zij het dat deze verzorging boden. Later volgden voor vrouwen die niet goed voor zichzelf konden zorgen, soortgelijke huizen. Soms werd zo'n Oude Vrouwenhuis meteen, soms later, gecombineerd met een Oude Mannenhuis, zoals in Soest en Zaltbommel. In Nederland heeft in verschillende steden een Oude Vrouwenhuis bestaan, gesticht in verschillende perioden.
Voorbeelden
In Rotterdam werd het Oude Vrouwenhuis gesticht in 1455, aanvankelijk onder de naam St. Elisabethshuys of Susterhuys, na 1485 bekend als 't Gereformeerd Oude Vrouwenhuis. Toen woonden er 17 vrouwen. In 1904 nam de gemeente Rotterdam het besluit het Oude Vrouwenhuis te slopen in verband met de aanleg van een weg.
In 1682 ontstond in Amsterdam het Diakene Oude Vrouwen Huys. Toen het na 1719 ook oude mannen onderdak bood, werd de naam veranderd in Diaconie Oude Vrouwen en Mannen Huis. Het was met 700 bewoners tevens het grootste bejaardentehuis in Nederland. In 1999 achtte men het gebouw niet langer geschikt voor de gewenste zorg en werd het overgedragen aan de gemeente Amsterdam. Nadat in 2007 de laatste bewoners vertrokken waren, werd het gebouw tot museum verbouwd. Nadien is Hermitage Amsterdam er gevestigd.
Ook in Deventer heeft een Oude Vrouwenhuis bestaan, in 1850 voortgekomen uit enkele gasthuizen waaronder het uit de 15e eeuw stammende Stappenconvent dat zich reeds op vrouwenzorg richtte. De zorgtaken van dit Oude Vrouwenhuis zijn na een fusie eerst bij de “Stichting de verenigde gestichten” ondergebracht en later bij de Solis zorggroep. In de loop der tijd betaalden bewoonsters/bewoners van sommige van de gasthuizen voor hun inwoning, vaak in natura, zoals grond. De gronden die zo in bezit waren gekomen van de Stichting de verenigde gestichten, werden in 1986 ondergebracht bij de Stichting IJssellandschap.
Tot in de twintigste eeuw zijn instellingen onder de naam Oude Vrouwenhuis gesticht, getuige de bouw van het Oude Vrouwenhuis in Akersloot in 1904. In 1924 woonde hier nog een bewoonster waarna in 1927 het huis zijn functie verloor en het is verkocht. Na nog enige tijd een functie als winkel te hebben vervuld, is het gesloopt.
Museum
Het in 1984 geopende museum Het Vrouwenhuis in Zwolle is deels ingericht als het op die plek in 1742 gevestigde Oude Vrouwenhuis.