Ordoño III van León

Ordoño III van León (ca. 925[1]-Zamora, 956) was koning van León vanaf 951 tot aan zijn dood.

Ordoño III van León
ca. 925-956
Ordoño III, volgens een middeleeuwse miniatuur van de kathedraal van León.
Koning van León
Periode951-956
VoorgangerRamiro II
OpvolgerBermudo II
VaderRamiro II van León
MoederAdosinda Gutiérrez
PartnerUrraca Fernández

Biografie

Ordoño III was de zoon en opvolger van Ramiro II van León en voerde oorlog met het koninkrijk van Navarra en graaf Ferdinand González, de eerste onafhankelijke graaf van Castilië, die zijn halfbroer Sancho I van León in de strijd om de troon steunden.[2] Ordoño III had daarnaast ook af te rekenen met tal van binnenlandse opstanden tijdens zijn bewind, waaronder een opstand in Galicië en invallen vanuit al-Andalus, waarop hij in 955 reageerde door een groot aantal troepen te sturen die Lissabon plunderden.[3] Doordat zowel Ordoño III als de kalief Abd al-Rahman III hun aandacht op andere zaken wensten te richten, waren beiden bereid een vredesverdrag te sluiten in 956.[3]

Ordoño III voerde een uitgebreide reorganisatie van zijn grondgebied door en zette het proces van versterking van de koninklijke instellingen door die zijn vader was begonnen.

Graftombe

Koning Ordoño III werd begraven in de kerk van San Salvador de Palat del Rey in de stad León. Deze kerk was onderdeel van een klooster, inmiddels opgeheven, gesticht tijdens de regering van koning Ramiro II van León door de infanta Elvira Ramírez, de zus van Ordoño III van León, die een non wenste te worden.[4] In dezelfde kerk waren de graftombes van de koningen Ramiro II en Sancho I, halfbroer en opvolger van Ordoño III van León.

De stoffelijke resten van de drie vorsten van León die lagen begraven in de kerk van San Salvador de Palat del Rey werden overgebracht naar de basiliek van San Isidoro de León, waar ze in een hoek van een van de kapellen aan de Evangelie-zijde werden geplaatst, waar ook de stoffelijke resten van andere koningen, zoals Alfons IV van León, rustten en niet in het pantheon van de koningen in San Isidoro van Leon.[5]

Huwelijk en nakomelingen

Gehuwd[6] met Urraca Fernández, dochter van Ferdinand González, graaf van Castilië. Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

  • Ordoño, jong gestorven
  • Theresia, werd non

Andere kinderen, vermoedelijk uit een andere, mogelijk buitenechtelijke relatie, waren:

Noten
  1. G. Martínez Díez, El Condado de Castilla (711-1038): la historia frente a la leyenda, I, Valladolid - Madrid, 2005, p. 402.
  2. R. Dozy - trad. annot. F.G. Stokes, Spanish Islam: a history of Moslems in Spain, Londen, 1913, pp. 436-437.
  3. R. Dozy - trad. annot. F.G. Stokes, Spanish Islam: a history of Moslems in Spain, Londen, 1913, p. 437.
  4. R. del Arco y Garay, Sepulcros de la Casa Real de Castilla, Madrid, 1954, p. 152.
  5. R. del Arco y Garay, Sepulcros de la Casa Real de Castilla, Madrid, 1954, p. 165 ("En aquella capilla, capilla, lado del Evangelio, en un rincón está un como cubo redondo, y dentro dicen están estos reyes que allí se trajeron, a saber: Alfonso IV el Monje, ...; Ordoño III, Sancho el Gordo, traídos del mismo monasterio de Oviedo, donde los habían llevado ; Ramiro III, traído de Destriana o de Astorga Vermudo III, hijo y sucesor de Alfonso V (1028-1037), fue el último soberano de la dinastía reinante durante tres siglos en Asturias, León y Galicia.").
  6. Hoewel hem een ander huwelijk werd toegeschreven met een zekere Elvira, lijkt wat we weten over dit huwelijk evenals het feit dat hij Urraca als echtgenote zou hebben verworpen ongeloofwaardig, aangezien de enige verwijzingen hiernaar zijn terug te vinden in werken van bisschop Pelagius van Oviedo, die bekend staat als een geschiedvervalser. Zie: J. Rodríguez Fernández, Ordoño III, León, 1982, pp. 95-102 (non vidi), A. Ceballos-Escalera, Ordoño III — 951-956, Sancho I — 956-966, Ordoño IV — 958-959, Ramiro III — 966-985, Vermudo II — 982-999, Burgos, 2000, pp. 84 ("Justiniano Rodríguez-, tanto en lo tocante a la fecha de su celebración -que Sampiro establece hacia el 944-945, fecha en la que mil años después insiste Margarita Torres-, como en cuanto a las vicisitudes matrimoniales -una supuesta separación de los cónyuges y un supuesto adulterio regio con una gallega llamada Elvira-. Justiniano Rodríguez se refiere con buenos argumentos a ambas cuestiones: la fecha de las bodas ha de fijarse, como decimos, hacia el 946-948 -cuando la novia ya contaba unos catorce años-; y la separación de los Reyes es una patraña inventada por aquel gran falsario y manipulador que fue el obispo Pelayo de Oviedo."), 158-159, G. Martínez Díez, El Condado de Castilla (711-1038): la historia frente a la leyenda, I, Valladolid - Madrid, 2005, p. 403.
  7. Voor argumenten voor diens afstamming van Ordoño en Urraca, zie: G. Martínez Díez, El Condado de Castilla (711-1038): la historia frente a la leyenda, I, Valladolid - Madrid, 2005, p. 403.

Bibliografie
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ordoño III de León op de Spaanstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • A. Ceballos-Escalera, Ordoño III — 951-956, Sancho I — 956-966, Ordoño IV — 958-959, Ramiro III — 966-985, Vermudo II — 982-999, Burgos, 2000. ISBN 8489915113
  • R. del Arco y Garay, Sepulcros de la Casa Real de Castilla, Madrid, 1954. OCLC 11366237
  • G. Martínez Díez, El Condado de Castilla (711-1038): la historia frente a la leyenda, I, Valladolid - Madrid, 2005. ISBN 8497182758
  • J. Rodríguez Fernández, Ordoño III, León, 1982. ISBN 8486013046
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.