Orde van Sint-Joachim
De Orde van Sint-Joachim was een rond 1800 omstreden Ridderorde en werd na in vergetelheid te zijn geraakt in de late 20e eeuw weer opgericht. Deze Orde is soms een "Pseudo-orde" genoemd.
Een Orde van Sint-Joachim (Engels: "Order of St. Joachim", Duits: "Sankt-Joachims-Orden"), werd in 1755 door Z.S.H. Prins Christian Franz von Saksen-Coburg-Saalfeld en veertien anderen opgericht. Een jongere zoon van een Saksische Prins is geen "Fons honorum" en het bestaansrecht van de Orde was ook rond 1800 al omstreden. In 1802 verscheen een boek van Sir Levett Hanson waarin het bestaansrecht en de claims van de Orde werden verdedigd. Admiraal Nelson was, met toestemming van de Engelse koning, Ridder Groot Kruis. Nelson droeg de ster van de Orde van Sint-Joachim vaak, ook bij zijn laatste gevecht in Trafalgar.
De Orde raakte in de 19e eeuw in vergetelheid.
In de 20e eeuw werd de Orde van Sint-Joachim vernieuwd, of heropgericht. Helmut von Bräundle-Falkensee (1950 - 2007), een Oostenrijker, was tot zijn overlijden op 14 oktober 2007 grootmeester. Na zijn overlijden werd de Canadees Chevalier Stephen Lautens, de Coadjutor Grootmeester, grootmeester ad interim. Hij wordt bijgestaan door enige hooggeplaatste personen binnen de orde.
Er zijn afdelingen in o.a. Engeland en Canada. De Orde verleent decoraties, titels, adeldom in de vorm van de titel "Chevalier" en soms ook de titel "Excellentie" aan haar leden.
Guy Stair Sainty, een autoriteit op het gebied van (pseudo)orden rekent de Orde van Sint-Joachim tot de pseudoorden maar noemt haar ook "een liefdadige vereniging". Het lidmaatschap van de orde is niet duur.