Opéra Garnier

De Opéra Garnier is in 1861 ontworpen door de architect Charles Garnier in opdracht van Napoleon III. Het gebouw zou worden geopend in 1871, maar als gevolg van de Frans-Duitse Oorlog werd de opening uitgesteld tot 5 januari 1875. Het interieur is rijkelijk voorzien van bladgoud, fresco's en marmer. Het plafond is in 1964 beschilderd door Marc Chagall. De stijl is neobarok, eclectisch en extravagant te noemen.

Tot de opening van de twee maal zo grote Opéra Bastille in 1989, was dit is het grootste operagebouw in Europa met een oppervlakte van ruim 11.000 m². Het gebouw is 125 meter breed, 173 meter lang en 73,6 meter hoog. De operazaal biedt plaats aan 2131 toeschouwers en de scène, zo'n 1200 m², kan 450 artiesten bevatten. De kroonluchter die in de centrale zaal hangt weegt 6 ton en werd door Garnier zelf ontworpen. Het weelderige interieur heeft een grote foyer, een trapopgang van diverse marmersoorten, een door Isidore Pils gedecoreerd gewelf en een plafond dat in 1964 door Marc Chagall werd beschilderd met een soort olympus waarmee hij eer betoonde aan 14 ballet en muziekcomponisten met hun respectievelijke werken.

In de opera worden tegenwoordig vooral balletvoorstellingen gehouden; de operafunctie is grotendeels overgenomen door de Opéra Bastille.

Het gebouw is onder meer bekend omdat Het spook van de opera (een roman van Gaston Leroux) zich er afspeelt. Het spook zou verantwoordelijk zijn voor talloze conflicten en delicten. Men beweerde dat een merkwaardig misvormd wezen rondspookte in de ondergrondse gangen van de opera.

• Lijst van Parijse bezienswaardigheden

• 
  Le Grand Foyer in de opera
• 
  La Poésie op het dak van de Opéra Garnier
• 
  Het auditorium van de Opéra Garnier
• 
  Restaurant van de opera. Geopend in 2011

Het Palais Garnier en zicht op Parijs

• Officiële website

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Palais Garnier op Wikimedia Commons.