Oekraïense Onafhankelijkheidsoorlog

De Oekraïense Onafhankelijkheidsoorlog (Oekraïens: Українська революція) was een reeks militaire conflicten tussen Oekraïense nationalisten, anarchisten, bolsjewieken, de Centrale mogendheden Duitse keizerrijk en Oostenrijk-Hongarije, het Witte Russische Vrijwilligersleger en troepen van de Tweede Poolse Republiek over de controle van het grondgebied van het hedendaagse Oekraïne na de Februarirevolutie in het Russische Keizerrijk. Degenen die ook betrokken waren, waren buitenlandse interventionisten, in het bijzonder Frankrijk en Roemenië. De strijd duurde van februari 1917 tot maart 1921 en resulteerde in de splitsing van Oekraïne tussen de bolsjewistische Oekraïense SSR, Polen en Roemenië. Het conflict wordt vaak gezien in het kader van de Russische Burgeroorlog en de laatste fase van de Eerste Wereldoorlog.

Oekraïense Onafhankelijkheidsoorlog
Onderdeel van de Eerste Wereldoorlog en de Russische Burgeroorlog
Demonstratie in Kiev
Datum	8 november 1917 - 17 november 1921
Locatie	Centraal- en Oost-Europa
Resultaat	Overwinning voor de bolsjewieken
Territoriale veranderingen	Het grootste gedeelte van Oekraïne wordt de Oekraïense SSR, terwijl Polen hetgeen wat nu West-Oekraïne is, annexeert.
Strijdende partijen
Oekraïense Volksrepubliek West-Oekraïense Volksrepubliek  Duitse Rijk (1918)  Polen (1920)  Oekraïense SSR  Russische SFSR "Vrije Zone" van Nestor Machno (geallieerd met de bolsjewieken tot 1919) Witte Leger  Duitse Rijk (1917-1918)  Roemenië (1918)  Polen (1918-1919)  Frankrijk (1919)