New Shepard

De New Shepard bestaat uit een herbruikbare draagraket die rechtstandig kan landen en een capsule voor 6 mensen die aan drie parachutes landt. Één seconde voor touchdown worden een aantal kleine retroraketten geactiveerd zodat de capsule een zachte landing maakt. De draagraket wordt voortgestuwd met de door Blue Origin zelf ontwikkelde BE-3PM-raketmotor. Deze motor, die waterstof en zuurstof als brandstof en oxidator gebruikt, brengt de capsule tot net voorbij de Kármánlijn, die als grens van de ruimte wordt gezien, naar een hoogte van 100,5 km. Daar ontkoppelen ze en zetten ze beide hun eigen weg terug naar het aardoppervlak in. Enkele seconden voor de landing klapt de draagraket de vier poten van het landingsgestel uit. Anders dan de Falcon 9-booster die een zogenaamde hoverslam-landing (in één doorgaande beweging) uitvoert, kan de New Shepard-booster een aantal meter boven de grond tot stilstand komen en dan zacht landen. Ruimtetoeristen aan boord van de New Shepard-capsule zullen na afkoppeling van de booster, enkele minuten gewichtloosheid ervaren. Dit suborbitale vluchtpatroon is ongeveer gelijk aan dat van de eerste Amerikaanse bemande ruimtevlucht in 1961 waarbij NASA-astronaut en ruimtevaartpionier Alan Shepard, naar wie de New Shepard is vernoemd, aan boord van een Mercury-capsule zat. Groot verschil is dat Alan Shepards Mercury-capsule geen ramen had en de New Shepard capsule voor een ruimteschip juist relatief grote ramen heeft zodat ruimtetoeristen het zicht op de aarde en de ruimte hebben. In de bodem van de capsule is een pusher-launch ontsnappingsmotor aangebracht die op vaste brandstof werkt. Deze werd door Blue Origin en Aerojet Rocketdyne onder NASA’s Commercial Crew development-programma ontwikkeld en kan de capsule bij een ongeluk met de draagraket op een veilige afstand brengen. De vlucht duurt van lancering tot het moment van "touch down" van de capsule elf minuten. De New Shepards zouden zo'n per stuk zo'n vijftig vluchten moeten gaan maken.

Blue Origin ziet de New Shepard niet slechts als een voertuig voor ruimtetoerisme, maar ook als een stap naar het ontwikkelen van een Orbitale herbruikbare raket. De data en technieken die Blue leert van de New Shepard wordt toegepast in hun orbitale raket, de New Glenn, die op zijn vroegst in 2020 zal vliegen. Terwijl de kosten van dit suborbitale programma veel lager blijven dan de lancering van slechts één Orbitale raket. Dat geeft Blue de ruimte om meer te kunnen experimenteren alvorens er een orbitale raket is.

Op het 33e Space Symposium in Colorado Springs, speculeerde Blue Origins CEO Jeff Bezos over de mogelijkheid van een kleine tweede trap die aan de New Shepard booster toegevoegd zou kunnen worden om kleine satellieten in een baan om de aarde te brengen[3]. De kennis dat Blue Origin al eerder al lichtere raketmotoren ontwikkelde (de BE-1 en de BE-2) in ogenschouw nemend, lijkt dit een haalbaar idee.

In april 2013 werd een launch abort test van het type pad abort test uitgevoerd waarbij de capsule zichzelf van een dummyraket lanceert. Om zo te bewijzen dat de capsule veilig weg kan komen van een falende, al dan niet exploderende draagraket.[4]

Op 29 april 2015 werd een eerste onbemande proefvlucht uitgevoerd, de lancering en vlucht waren een succes, maar de draagraket landing mislukte. Blue Origin heeft over deze mislukte landing geen verdere details vrijgegeven[5]. In november 2015 slaagde Blue Origin er als eerste in een uit de ruimte terugkerende draagraket rechtstandig te laten landen[6]. Op 22 januari 2016 en 2 april 2016 herhaalde ze dit met dezelfde combinatie nog twee maal en werd herbruikbaarheid bewezen[7].

Op vijfde vlucht (19 juni 2016) werden voor het eerst wetenschappelijke experimenten meegenomen. De vijfde vlucht was de vierde vlucht met dezelfde raket die in november voor het eerst landde en werd voor het eerst live gewebcast. Tijdens deze vlucht werd tevens een landing met een falende parachute gesimuleerd. De capsule landde veilig aan twee in plaats van drie parachutes[8].
Op 5 oktober 2016 werd nog een launch abort test van het type in flight abort test uitgevoerd, waarbij de capsule tijdens de lancering bij het bereiken van Max Q (maximale dynamische druk door versnelling in de atmosfeer) de draagraket moest verlaten. Verwacht werd dat de booster hierbij verloren zou gaan, maar zowel de booster als de capsule landden veilig. De in flight escape test was de vijfde "re-flight" van de zelfde booster en capsule[9]. De gebruikte New Shepard-combinatie de RSS Jules Verne (“RSS” staat voor Reusable Space Ship) die vijf maal vloog, is ondanks de succesvolle landing na deze vlucht buiten gebruik gesteld. Wel wordt deze raket op ruimtevaartbeurzen tentoongesteld.

Na meer dan een jaar lanceerde en landde Blue Origin op 12 december 2017 een nieuwe New Shepard booster met een nieuw ruimteschip genaamd RSS H.G. Wells dat echte ramen heeft. Deze “Crew Capsule 2.0” is ook voor daadwerkelijk bemande vluchten geschikt.[10] Deze derde New Shepard-raket bevat enkele verbeteringen om de hitte van de landing beter te doorstaan en is daardoor sneller, met minder reparaties opnieuw te lanceren.

In de loop van 2018 zou Blue nog een aantal onbemande testvluchten met wetenschappelijke experimenten aanboord uit te voeren[11]. Tijdens de achtste vlucht wist de New Shepard een hoogte van 107 kilometer te bereiken[12]. Een eerste bemande testvlucht met een New Shepard werd toen nog begin 2019 verwacht.

Tijdens de negende vlucht werd wederom een In-flight Abort test uitgevoerd. Dit maal ontbrandde de ontsnappingsmotor enkele seconden na afkoppeling in de bovenste laag van de atmosfeer. De capsule behaalde door de extra boost een hoogte van 119 kilometer. Tijdens die boost werd de capsule enkele seconden aan een versnelling van 10g blootgesteld. In de tiende vlucht was het complete interieur van de capsule voltooid. Vlucht NS10 werd in het najaar van 2018 uitgesteld door een probleem met de lanceerinstallatie en vond plaats op 23 januari 2019 met aanboord acht suborbitale experimenten van NASA. Vlucht NS11 op 2 mei 2019 had een soortgelijk profiel en was de vijfde vlucht van de H.G. Wells. Testvlucht NS12 had op 11 december 2019 ook datzelfde profiel en was de zesde vlucht van de H.G. Wells. Het was de negende missie met experimenten van betalende klanten aan boord. De eerste bemande vlucht werd in de loop van 2019 doorgeschoven naar 2020. En er zat veel tijd tussen de testvluchten dat jaar.

• RSS Jules Verne
• RSS H.G. Wells

• Blue Origin heeft ook zwaardere draagraket-en-bemanningscapsulecombinaties in ontwikkeling. De naamgevingen van deze raketten verwijzen net als bij de New Shepard naar de astronauten die als eerste Amerikaan een bepaald type ruimtevlucht maakte. Zo heet de combinatie voor orbitale vluchten New Glenn (naar John Glenn) en staat er ook een New Armstrong (naar Neil Armstrong) op de planning.

• SpaceShipTwo - een suborbitaal ruimteschip van Virgin Galactic dat ook voor ruimtetoerisme is ontworpen.

• New Shepard op Blue Origins website