Nevelzwam
De nevelzwam (Clitocybe nebularis) is een algemeen voorkomende grijze tot grijsbruine paddenstoel. Hij groeit onder bomen in grote groepen of kringen in dikke lagen strooisel.
| Nevelzwam | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Clitocybe nebularis (Batsch) P.Kumm. (1871) | ||||||||||||||
Afbeeldingen Nevelzwam op  | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Uiterlijk
De 5-18 cm brede hoed heeft in het verdiepte centrum soms een bultje, de rand is meer of minder ingerold. De kleur kan variëren van grijs tot grijsbruin of beigebruin. Het oppervlak van de hoed is kaal of berijpt. De lamellen zijn wit tot crèmekleurig, staan dicht opeen en lopen langs de steel enigszins naar beneden af. De 5-12 cm lange compacte steel is wit tot grijsbruin. Het vlees is wittig en heeft een sterk zoetig-meelachtige geur en smaak.
Voorkomen
De nevelzwam komt veel voor, vooral onder geboomte tussen bladeren of naalden op matig voedselrijke bodems, en vaak in een heksenkring.
Eetbaarheid
De eetbaarheid van de nevelzwam is omstreden. In de Verenigde Staten geldt hij als giftig vanwege de er in voorkomende coumarine. Tevens is in de nevelzwam de stof nebularine ontdekt, die kankerverwekkend zou zijn. In Frankrijk geldt de nevelzwam echter traditioneel als delicatesse. De nevelzwam is eetbaar op voorwaarde dat men de paddenstoelen kookt en het kookvocht na afkoken weggegooid wordt. Ongekookte consumptie kan indigestie tot gevolg hebben.[1] De smaak wordt niet door iedereen gewaardeerd.
Externe link
- SoortenBank.nl beschrijving en afbeeldingen
Bronnen, noten en/of referenties
|