Neeltje Maria Min

In 1964 verschenen drie gedichten van haar in het Nederlands cultureel en literair tijdschrift De Gids, twee jaar later gevolgd door enkele gedichten in het literair tijdschrift Maatstaf. Haar eerste bundel was Voor wie ik liefheb wil ik heten[1], dat in 1966 in een oplage van 7000 exemplaren verscheen. De hierin opgenomen gedichten gaan over liefde en dood en over de verhouding tussen ouder en kind. Met deze thematiek bereikte zij kennelijk een groot publiek, want de bundel werd sindsdien vele malen herdrukt (in 2006: 23e druk!), hetgeen voor poëziebundels nogal ongebruikelijk is.

In 1998 was zij te gast op het Italiaanse kasteel Civitella Ranieri, waar getalenteerde beeldend kunstenaars, schrijvers en musici op uitnodiging enige tijd kunnen wonen en werken.[2] Verder trad zij onder meer op tijdens het poëziefestival Onbederf'lijk Vers (2006) en de Nacht van de Poëzie (2007).

Zij is een nicht (oomzegger) van de Bergense kunstschilder Jaap Min. Haar vader Ide Min (1900-1991), elektromonteur van beroep, schreef gedichten in het Bergens dialect.

• Voor wie ik liefheb wil ik heten (1966)
• Een vrouw bezoeken (1985)
• De ballade van Kastor Elim Wolzak (1985)
• Kindsbeen (1995)

• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• «Wat is dat nou: trots?», interview met Neeltje Maria Min in De Groene Amsterdammer van 21 juli 2001.

Zie de categorie Neeltje Maria Min van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.