Narses (generaal)

Narses (Armeens: Նարսես; Grieks: Ναρσής) (Armenië, 478 - Rome, 573) hoorde samen met Belisarius tot de twee grote generaals van keizer Justinianus I van Byzantium, die grotendeels verantwoordelijk waren voor de herovering van Italië op Germaanse stammen in de zesde eeuw.

Narses
De man van wie aangenomen wordt dat hij Narses is. Van de mozaïek van Justinianus en zijn entourage in de Basiliek van San Vitale, Ravenna.
Geboren	478 Armenië
Overleden	573 Rome
Land/zijde	Byzantijnse Rijk
Rang	Generaal
Slagen/oorlogen	Nika-oproer, Slag bij Taginae, Slag van Mons Lactarius, Slag bij Volturnus

Tot zijn vierenzeventigste had Narses een vrij onbelangrijke positie aan het Byzantijnse hof, hoewel hij een afstammeling was van de Armeense adellijke familie Kamsarakan, die zich er op voorstond van koninklijke komaf te zijn. Zijn moment kwam echter toen Justinianus zijn vertrouwen opzegde in Belisarius bij diens herovering van Italië en hij Narses aanstelde als vervanger van Belisarius (in 551). In het volgende jaar vond de Slag bij Taginae plaats. Het leger van Narses versloeg het Ostrogotische leger van Totila waarbij de laatste zelf omkwam. De dreiging van de Ostrogoten die Italië zo lang in hun bezit hadden gehad was daarmee verdwenen: zeker toen in de Slag bij Mons Lactarius de laatste resten van de Ostrogoten werden verslagen. Franken en Alemanni die de Ostrogoten te hulp kwamen werden teruggedreven naar het Noorden.

Na de dood van Justinianus werd Narses teruggeroepen uit Italië door de nieuwe keizer Justinus II. Narses voldeed echter maar ten dele aan dit dienstbevel. Hij gaf zijn functie van prefect op maar bleef desondanks in Italië wonen. Het tragische van Narses'leven is dat ondanks zijn successen in Italië dit schiereiland niet behouden bleef voor Byzantium. In het jaar dat Narses stierf was de helft van Italië in handen van de Longobarden.