Molen van Wolfswinkel

De molen van Wolfswinkel[1] of watermolen van Casteren was een watermolen op de Grote Beerze ten noorden van Bladel in de omgeving van buurtschap Het Bosch, vroeger Wolfswinkelse Hoeve geheten. Deze watermolen werd in 1215 aan de Priorij van Postel geschonken. Ook de nabijgelegen Vorselse Molen was eigendom van deze priorij.

Voordien behoorde de molen toe aan het allodium dat een zekere Jan van Bladel van de Hertog van Brabant in leen had. De schenking werd dan ook verricht door hertog Hendrik I van Brabant.

Later was sprake van een watervluchtmolen op deze plaats, die in de volksmond de Casterse Molen heette. Deze brandde af in 1845 en werd door molenaar Teurlings hersteld als stellingmolen. Ze had een hoogte van 30 m en werd gebruikt als korenmolen. In 1938 werd ze uit bedrijf genomen en in 1939 werden de wieken verwijderd.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de molen in brand geschoten. Alleen het gedeelte tot aan de stelling bleef toen behouden. Nu is dit een zeskandig huisje.