Michel Tournier

De ouders van Michel Tournier ontmoetten elkaar aan de Sorbonne waar ze allebei Duits studeerden. De Duitse cultuur en muziek en het rooms-katholicisme waren belangrijke elementen in Tourniers opvoeding, die later hun weerslag vonden in zijn literaire werk, met name in Le roi des aulnes, de roman waarvoor hij in 1970 de Prix Goncourt ontving. Verder wordt Tourniers werk gekenmerkt door fantastische elementen en door het gebruik van mythen en historische motieven. Tournier was een bewonderaar van het werk van de Duitse schrijver Günter Grass.

Michel Tournier studeerde filosofie aan de Sorbonne en in Tübingen. Hij wilde leraar worden aan een middelbare school, maar behaalde het hiertoe vereiste examen niet. In de jaren 50 begon hij te werken als radiojournalist. Van 1958 tot 1968 was hij als hoofdredacteur verbonden aan uitgeverij Plon.

In 1967 verscheen Michel Tourniers debuut Vendredi ou les limbes du pacifique, een filosofische hervertelling van Daniel Defoe's Robinson Crusoe. Met dit boek, waarvoor Tournier de grote prijs van de Académie française kreeg, was hij op slag beroemd. Zijn bekendste werk is echter zijn tweede roman, het door Goethe's gedicht Erlkönig geïnspireerde Le roi des aulnes, over een Franse garagehouder die eindigt als recruteur van een Napola-instelling (een eliteschool voor toekomstige nazi-leiders).

In 1971 schreef Tournier een versimpelde versie van zijn debuutroman, die verscheen onder de titel Vendredi ou la vie sauvage. In Frankrijk werd dit boek een klassieker op middelbare scholen. In Nederland werd het in 1999 opgenomen in de scholierenreeks Merles blancs.

Michel Tournier was vanaf 1972 tot aan zijn dood lid van de Académie Goncourt.