Melchior van den Kerckhove

Melchior van den Kerckhove zou geboren zijn onder de rook van de vulkaan Pico del Teide, ...wesende een hooghe vermaerde rootse van form als een suyckerbroot, en dat in Teneriffa, t'grootste, rijckste en beste eylant der seven van Canarie, also my mondelick geseyt heeft Heer Melchior van de Kerckhove aldaer geboren en opghevoet.[1]

In november 1596 kwam de kaperkapitein Melchior van den Kerckhoven op een op de Portugezen buitgemaakt schip naar Middelburg. De lading van dit buitgemaakte schip bestond onder andere uit 100 uit Guinee afkomstige tot slaaf gemaakte Afrikanen. Het is aannemelijk dat Pieter van der Haegen de slaven eind november door zijn kapitein Melchior van den Kerckhoven via Portugal naar West-Indië heeft laten brengen, waar ze alsnog verkocht zullen zijn.[2] Mogelijk is niet de gehele groep weer verscheept, maar zijn enkele van hen op Walcheren achtergebleven, die in de hoogstens twee weken oponthoud werk hadden gevonden.[3]

In 1600 kaapte hij een Venetiaans schip met een Portugese kapitein op weg naar Brazilië, hetgeen aanleiding gaf tot inhechtenisneming van de Nederlanders en inbeslagname van de Nederlandse schepen in Venetië.[4] In 1607 fungeerde hij als tolk tussen een koopman uit Madeira en Elias Trip, die een schip naar Angola uitreedde.[5]

Nadat de VOC Henry Hudson had afgevangen, kwam het tussen Isaac le Maire en koning Hendrik IV van Frankrijk in het geheim tot een overeenkomst om de noordoostelijke ontdekkingsreis onder een andere kapitein te laten uitvoeren. (De nieuw te ontdekken zeestraat zou naar de Franse koning moeten worden genoemd.) Op 5 mei 1609 vertrok Melchior van den Kerckhove. De tocht onder zijn leiding werd een mislukking. Vermoedelijk heeft hij alleen enkele eilanden van de Spitsbergen-archipel ontdekt.[6]

In 1615-1617 speelde zich een oorlog af tussen de aartshertog van Stiermarken, Spanje en Venetië, een strijd die in korte tijd escaleerde tot vrijwel alle vijanden van Habsburg erbij betrokken waren. In 1616 besloot Spanje, wanneer de Nederlanders inderdaad hulp zouden sturen de vijandelijkheden in de Lage Landen heropend zouden worden. Wanneer men het staatse leger thuis bezig zou houden, kon het zich niet met de gang van zaken in Italië en Bohemen bezighouden.[7] De vloot zeilde in mei 1618 onder admiraal Melchior van den Kerckhoven uit van Texel, maar het admiraalsschip raakte in aanvaring met een ander en beide keerden terug. De boegspriet werd vervangen en de volgende dag voer men opnieuw uit. Onder de kust van Engeland ontmoette men de schepen van de Admiraliteit van Rotterdam.

Op 24 juni 1618 werd hij door negen Spaanse schepen aangevallen tussen Tenerife en Gibraltar.[8] Eén van de schepen werd de grond in geboord en een aantal andere gehavend.[9] Het zou het enige wapenfeit blijven. Toen de schepen in Venetië aankwamen ontdekten de autoriteiten dat meer dan de helft van de bemanning uit jongens tussen tien en achttien jaar bestond.[10] Geijl veronderstelde dat er in Plymouth of elders een groot aantal zijn vervangen.[11] Er waren vijfhonderd zieken aan boord en door de kapiteins was beknibbeld op levensmiddelen en de bemanning kreeg bedorven bier voorgeschoteld.

Van den Kerckhove bezweek op de terugreis bij Corfu.[12] De matrozen beklaagden zich bij terugkeer in Amsterdam over de verzorging en uitbetaling. De ter verantwoording geroepen kapitein verklaarde dat er drie kroegen aan boord waren.[13]

• Dertigjarige Oorlog