Meervoudig complexe ontwikkelingsstoornis

De meervoudig complexe ontwikkelingsstoornis wordt gezien als een autismespectrumstoornis waarbij niet het aangaan van sociale contacten het kernprobleem is. Opvallender zijn problemen bij het reguleren van emoties en gedachten en bij het functioneren in minder overzichtelijke sociale situaties. Angsten die het gevolg zijn van onvoldoende grip op de werkelijkheid kunnen leiden tot psychotische verschijnselen.[1][2] De aandoening wordt vaak McDD genoemd, dat is de afkorting van de Engelse term Multiple-complex Developmental Disorder.

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

De symptomen die kunnen voorkomen zijn in drie groepen in te delen:

• Problemen in de sociale omgang met volwassenen en leeftijdsgenoten. Het kind heeft weinig of geen behoefte aan sociaal contact of vermijdt dit, zeker als het contact met meerdere mensen tegelijk betreft. Er is een gebrek aan empathie, het kind heeft weinig vriendschappen met leeftijdgenoten en vertoont aanklampend gedrag bij volwassenen.
• Problemen met regulatie van emotie en affect. Het kind is vaak angstig of gespannen. Er treden soms paniekaanvallen op. Vaak zijn de spanningen voor buitenstaanders niet te begrijpen of na te voelen. Op grond van deze symptomen ook wel omschreven als jeugdborderline.
• Denkstoornissen. Het kind heeft problemen om fantasie en realiteit te scheiden, er zijn verschijnselen van paranoia en megalomanie, vreemd taalgebruik (neologismen, glossolalie), bizarre gedachten en magisch denken. Op grond van deze symptomen ook wel omschreven als jeugdschizofrenie. Let wel, schizofrenie op jonge leeftijd is uiterst zeldzaam. Men zou zelfs kunnen stellen dat schizofrenie op jonge leeftijd niet bestaat omdat het brein gewoon nog niet rijp genoeg is.

MCDD is niet afzonderlijk omschreven in de ICD-10 of het DSM-IV-TR, dit zijn standaardwerken voor classificatie van aandoeningen.

Een behandeling is gericht bij kinderen gericht op het steunen van de ouders bij de opvoeding, het bieden van structuur, het voorkomen en dempen van de angsten en het bevorderen van de gezonde mogelijkheden en vaardigheden. Volwassenen blijven vaak hulp en begeleiding nodig hebben bij wonen en werken. Medicatie kan noodzakelijk zijn om angsten of neiging tot psychose te beperken.