Maxim Februari

Februari studeerde kunstgeschiedenis, filosofie en rechten aan de Universiteit Utrecht. In 1989 kwam onder het pseudoniem M. Februari zijn eerste roman uit, De zonen van het uitzicht, waarvoor hij het daaropvolgende jaar de Multatuliprijs ontving. In 2007 volgde De Literaire Kring. Van 1999 tot juli 2010 schreef Februari columns voor de Volkskrant; in augustus 2010 verwisselde hij deze krant voor NRC Handelsblad.

Omdat hij naar eigen zeggen te jong was om de rest van zijn leven proza te schrijven, aanvaardde Februari in 1991 een positie als aio aan de Katholieke Universiteit Brabant. Hij deed onderzoek naar economie en ethiek, wat resulteerde in de dissertatie Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek. Amartya Sen en de Onmogelijkheid van de Paretiaanse liberaal.[2] Dit proefschrift werd genomineerd voor De Gouden Uil Literatuurprijs.

Ook De Literaire kring, over een elitair leesclubje dat door het lezen van een populaire roman geconfronteerd wordt met zijn eigen morele gedrag, kwam op de shortlist van De Gouden Uil. Het boek werd ook genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. In 2008 ontving Februari de Frans Kellendonk-prijs voor het gehele oeuvre en in 2011 sprak hij de jaarlijkse Mosse-lezing uit.

De grootvader van Februari was 'fout' in de Tweede Wereldoorlog, omdat hij dienst had genomen in het Duitse leger. Het gezin van de moeder van Februari was daardoor voor lange tijd stateloos. In een interview in 2012 gaf Februari aan dat deze episode invloed had gehad op zijn opvattingen over recht, moraal en over de "ingewikkeldheid van die dingen".[3]

Februari was een van de geïnterviewden in het televisieprogramma Zomergasten in 2019.

In december 2019 won Februari de P.C. Hooft-prijs 2020.[4]

Februari debuteerde in 1989 onder de naam M. Februari en publiceerde later onder de naam Marjolijn Februari. Over genderidentiteit als auteur en het gebruik van de naam Marjolijn zei Februari in 2007 in een interview[5] in het NRC Handelsblad door Elsbeth Etty:

Ik heb me vroeger beijverd voor geestelijk hermafroditisme. In mijn eerste roman, gepubliceerd onder de naam M. Februari, komt voortdurend de auteur aan bod die nu weer vrouwelijk, dan weer mannelijk is. Er kwamen zes voornamen in voor, drie manlijke en drie vrouwelijke. Op verzoek van de hoofdredactie van de Volkskrant die blij was met een vrouwelijke columnist, heb ik de M. vervangen door Marjolijn.

Volgens het interview[5] presenteerde Februari zich ook als M. Drenth von Februar:

Die naam heb ik ooit verworven, mijn ouders heten niet zo. En probeer er maar niet achter te komen hoe dat zit, want dat lukt niemand.

Op 15 september 2012 berichtte NRC Handelsblad dat Februari voortaan onder de naam Maxim Februari zou publiceren. Hij had de krant laten weten in het voorjaar van 2012 te zijn begonnen met het gebruik van mannelijke hormonen. „Dit om lichamelijk te transformeren en vanaf nu verder te leven als man.”[6] Sinds begin 2013 staat hij in de gemeentelijke basisadministratie vermeld als Maximiliaan Drenth. In februari 2013 publiceerde Maxim Februari het boekje De maakbare man. Notities over transseksualiteit.

Maxim Februari heeft 25 jaar een relatie gehad met vertaalster en germaniste Gerda Meijerink (1939-2015).[7][8][9]

• Maxim Februari: De onbetrouwbare verteller. Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 2019. ISBN 978-90-446-4164-6
• Maxim Februari: Klont. Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 2017. ISBN 978-90-446-3414-3
• Maxim Februari: De maakbare man. Notities over transseksualiteit. Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 2013. ISBN 978-90-446-2318-5
• Marjolijn Februari: Ons soort mensen. (Columns uit de Volkskrant en NRC Handelsblad). Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 2011. ISBN 978-90-446-1795-5
• Marjolijn Februari: Variaties op de standaard. (Interviews) Den Haag, Forum Standaardisatie, 2008. ISBN 978-90-79490-01-1
• Marjolijn Februari: De literaire kring. Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 2007. 12e druk 2010: ISBN 978-90-446-1557-9
  • (Eng. vert.) The Book Club. (Transl. by Paul Vincent). London, Quercus, 2011. ISBN 978-0-85738-132-3
• Teder. Samenst. Daniel Koning en Bernd Wouthuysentekst Marjolijn Februari. Amsterdam, Uitgeverij Lubberhuizen, 2006. ISBN 978-90-5937-136-1
• Marjolijn Februari: Schrappen. Zoeterwoude, De Uitvreter, 2005. Geen ISBN
• Marjolijn Drenth von Februar (et al.): Globalisation and human dignity. Sources and challenges in catholic social thought. An essay. Budel, DAMON, 2004. ISBN 90-5573-577-9 (geb.)
• Marjolijn Februari: Park Welgelegen. Notities over morele verwarring. (Eerder verschenen in de Volkskrant). Amsterdam, Querido, 2004. ISBN 90-214-6211-7
• Marjolijn Februari: Stilte als storm. Co-referaat bij Beschadigde beelden door Tom Lanoye (Van der Leeuw-lezing 2003). Amsterdam, Volkskrant Boekenfonds, 2003. ISBN 90-71474-80-1
• Marjolijn Drenth (& M. Februari): Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek. Amartya Sen en de onmogelijkheid van de Paretiaanse liberaal. Amsterdam, Querido 2000. (Proefschrift Katholieke Universiteit Brabant, Tilburg). ISBN 90-214-6210-9
• God, een collage. Samengest. door Marjolijn Februari. Amsterdam, Uitgeverij Prometheus, 1994. ISBN 90-5333-266-9 (2e, herz. druk 2008: ISBN 978-90-446-1285-1)
• M. Februari: Quodlibet (een kerstvertelling). Amsterdam, Querido, 1994. ISBN 90-214-6209-5
• M. Februari: De zonen van het uitzicht. Amsterdam, Querido, 1989. ISBN 90-214-6208-7

• Website Maxim Februari
• NPODoc Marjolijn Februari - de zichtbare denker (april 2011)
• Interview met M. Februari in Splijtstof, jaargang 38, nummer 2, pp. 121–130.
• Marathoninterview (3 uur) van Pieter van der Wielen met Maxim Februari van de VPRO, 11 juli 2008