Max Tetzner

Max Tetzner speelde, later samen met zijn jongere broer Hans Tetzner, vanaf de zomer van 1911 voor Be Quick uit Groningen. Max speelde meestal rechtsbuiten. Aanvankelijk speelde hij in het tweede elftal, waarmee hij direct drie keer op rij kampioen werd alvorens naar het eerste elftal over te stappen. Met Be Quick werd hij negen keer op rij noordelijk kampioen. Max Tetzner debuteerde in het eerste van Be Quick op 11 oktober 1914 in de thuiswedstrijd tegen Achilles. Hij scoorde gelijk een hattrick. Zijn laatste wedstrijd speelde hij op 11 februari 1923 thuis tegen Achilles. Het hoogtepunt kwam in 1920 toen Be Quick landskampioen werd.

Zoals vrijwel het hele kampioensteam werd ook Tetzner vervolgens geselecteerd voor het Nederlands elftal. Hij maakte zijn debuut op 12 juni 1921 in een uitwedstrijd tegen Denemarken. Hij speelde in totaal drie interlands.

Max Tetzner speelde ook verscheidene malen in het noordelijk elftal, waaronder vijf keer op rij in de jaarlijkse semi-interland tegen Noord-Duitsland, voor de oorlog de belangrijkste wedstrijd van het noordelijke voetbalseizoen

Tussen 1919 en 1923 speelde Max Tetzner vier maal in het elftal van De Zwaluwen

In 1921 en 1922 speelde Max Tetzner twee maal mee in de stedenwedstrijd tussen Groningen en Amsterdam.

Naast een begenadigd voetballer was Max Tetzner ook een getalenteerd biljarter en schaatser. In 1919 en 1922 werd hij Nederlands allround kampioen. In 1929 schaatste hij de vierde Elfstedentocht uit.

In het dagelijks leven was Max Tetzner werkzaam als keel-, neus- en oorarts. Hij overleed in 1932 op 36-jarige leeftijd aan een infectie.

In alle twaalf jaren dat Tetzner competitievoetbal speelde voor Be Quick werd hij kampioen.

De vader van Max, Carl Paul Tetzner, was in Duitsland geboren. Max was de eerste 22 jaar van zijn leven Duitser. Op 26 april 1919 is hij tot Nederlander genaturaliseerd (zie Staatsblad 687 van dat jaar).

• Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal

• Artikel RHC Groninger Archieven over Max Tetzner