Max Moszkowicz sr.

In 1933 vluchtten Moszkowicz' Joodse ouders uit angst voor het opkomend nationaalsocialisme naar Nederland en vestigden zich met hun gezin in Maastricht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verloor Moszkowicz zijn vader, moeder, broer en zus. Zij werden om het leven gebracht in Duitse vernietigingskampen. Zelf overleefde hij Auschwitz en Mauthausen en keerde 16 mei 1945 terug in Maastricht.[1] Na zijn terugkeer uit Duitsland werd hij opgevangen door een katholiek gezin in Limburg.[2] Op 5 oktober 1948 huwde hij in Maastricht Maria Bertha (Berthe) Bessems, een lid van deze familie. Zij kregen vier zonen, David, Max jr., Robert en Bram.

Moszkowicz maakte na de oorlog alsnog het gymnasium af en begon een studie medicijnen te Utrecht. Al snel verwisselde hij deze studie voor rechten aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Na zijn afstuderen vestigde hij zich als advocaat in Maastricht. Zijn zonen studeerden eveneens rechten en gingen de advocatuur in voor de familiefirma, die na zijn pensionering geleid werd door de broers David en Max jr. Als strafpleiter groeide Moszkowicz uit tot een van de bekendste van Nederland.[3] Hij is vaak geroemd om zijn vakkennis en pleidooien. Moszkowicz verdedigde bekende namen uit de Amsterdamse onderwereld, zoals de crimineel Klaas Bruinsma en de Heineken-ontvoerders Cor van Hout en Willem Holleeder.[2] Moszkowicz heeft wel aan kritiek blootgestaan omdat hij goed geld verdiende aan het verdedigen van harde misdadigers. Hij pareerde dit met de opmerking dat hij nooit de misdaad verdedigde, maar de mens.

Moszkowicz verdedigde in principe elk soort verdachte, met uitzondering van personen die verdacht worden van oorlogsmisdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Naar eigen zeggen vloeit dit voort uit de afweging dat hij dan "wegens persoonlijke omstandigheden niet in staat zou kunnen zijn om de best mogelijke verdediging van zo'n cliënt te garanderen".

In 2004 kreeg Moszkowicz een beroerte, sindsdien woont hij in het Belgische Hasselt.[3] Vanaf januari 2013 is hij om gezondheidsredenen uitgeschreven als advocaat.[4][3]

• Naast zijn activiteiten als advocaat en manager heeft Moszkowicz sr. onder het pseudoniem 'Mr. Raab' vele jaren lang een wekelijkse column in De Telegraaf geschreven.[5] Hierin verhaalde hij over zijn belevenissen als advocaat. Op basis hiervan zijn boeken verschenen en is ook een televisieserie gemaakt. Zijn pseudoniem Raab was de meisjesnaam van zijn moeder Feiga Raab (1902-1942).
• Van 1963 tot 1967 was hij lid van het hoofdbestuur van de VVD.

• 2005 - Raab geeft niet op
• 2003 - Raab zet door
• 1999 - Raab op zijn best
• 1998 - Recht voor zijn raap
• 1994 - Bloed en tranen: uit de praktijk van mr. Raab
• 1989 - Uit de praktijk van mr Raab
• 1988 - Mr. Raab vertelt
• 1986 - Recht voor z'n raap Dl. 2
• 1985 - Recht voor z'n raap Dl. 1

• H. ten Berge, Mr. Max Moszkowicz, de pleitvader : vechten voor recht. BZZTôH, Den Haag (1998). ISBN 90-5501-564-4.
• Marcel Haenen, De bokser. Het leven van Max Moszkowicz. Amsterdam, 2018.

Zie de categorie Max Moszkowicz sr. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.