Marokkaans autonomieplan voor de Westelijke Sahara

In april 2007 diende Marokko een nieuw autonomieplan voor de Westelijke Sahara in bij de Verenigde Naties.

Op 25 maart 2006 richtte koning Mohammed VI tijdens een bezoek aan de Westelijke Sahara in al-Ajoen de CORCAS (Koninklijke Adviesraad voor Saharaanse Zaken) op. De adviesraad kreeg als opdracht het pad te effenen naar autonomie voor de Saharaanse bevolking. Dit resulteerde een jaar later in de presentatie van een nieuw autonomieplan.

Het Koninkrijk zegt te hopen dat "de andere partijen de betekenis en de reikwijdte van dit voorstel zullen waarderen, en ook een positieve en constructieve bijdrage zullen leveren" en vindt dat "dynamiek die door dit initiatief is geboden een historische kans is" om het Saharaanse conflict "voor eens en voor altijd op te lossen".

De Marokkaanse diplomatie was bijzonder actief voor de diplomatieke steun voor het autonomieplan bij staatsleiders van veel landen en vooral bij de Amerikaanse en Europese staatsleiders. De voormalige Franse president Jacques Chirac en de Spaanse premier Zapatero reageerden in die tijd positief over het Marokkaanse autonomievoorstel. Ook de Amerikaanse regering had positief gereageerd. Onderminister Nicholas Burns van Buitenlandse Zaken noemde het “een belangrijk en overtuigend voorstel”. Daarentegen had Algerije al laten weten niets te zien in het Marokkaanse voorstel; het buurland noemde het “een eenzijdig plan”.

Kernpunten van het plan
  • Het creëren van een moderne en een democratische samenleving.
  • Een einde maken aan scheiding en ballingschap, en het bevorderen van verzoening en vertrouwen.
  • Een leidende rol voor Saharanen in organen en instellingen van de regio. Democratisch zelfbestuur door middel van wetgevende, uitvoerende en juridische instanties met exclusieve bevoegdheden. De regio krijgt een eigen parlement, een minister-president die door de koning wordt beëdigd, en algemene verkiezingen.
  • Economische zelfvoorziening en zelffinanciering door middel van het heffen van eigen belastingen. Oprichting van een Economische en Sociale Raad.
  • Behoud van staatsbevoegdheden in de Koninklijke domeinen, met name op het gebied van defensie, buitenlandse betrekkingen en de constitutionele en religieuze macht van de koning.
  • Rechtbanken ingesteld door het regionale parlement met volledige onafhankelijkheid en in de naam van de koning.
  • Herziening Marokkaanse grondwet door de autonomie van de Saharaanse regio op te nemen.
  • "Volledige integratie" van de teruggekeerde personen naar het land. Amnestie, vrij van een eventuele juridische procedures, arrestatie, detentie, gevangenneming of "intimidatie van welke aard ook". Instelling van een overgangsraad, om hierbij te helpen.
  • Inachtneming van het Handvest van de Verenigde Naties en samenwerking met de VN om de gestelde doelen te bereiken.
  • Voorleggen van het autonomieplan aan de Saharaanse bevolking middels een referendum.

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.