Marja Vuijsje

Vuijsje groede op in de Amsterdamse Indische buurt. Haar vader, Nathan Vuijsje, was afkomstig uit een Joods en sociaaldemocratisch arbeidersgezin uit de Amsterdamse Jodenhoek. Hij overleefde het concentratiekamp Auschwitz. Na de Tweede Wereldoorlog werkte hij als bakkersknecht.

Vuijsje komt uit een schrijversfamilie: haar vaders broer was de vader van Herman en Bert Vuijsje, zij is een achternicht van Robert Vuijsje en Hagar Peeters.[1]

Na de middelbare school (het Meer uitgebreid lager onderwijs (mulo)) werkte Vuijsje als typiste op een kantoor, waar zij in aanraking kwam met het feminisme. Zij werd lid van een femsocgroep en studeerde in 1982 af aan de sociale academie.[2]

In 2008 debuteerde Vuijsje als schrijfster. Ze debuteerde niet eerder "omdat ze dacht dat dat niet voor haar weggelegd was". Ze noemt zichzelf "een toeschouwer in de coulissen van de geschiedenis, (...) meer een toeschouwer dan een boodschapper".[1] Als journalist werkte ze onder meer voor Opzij, De Groene Amsterdammer, de VARA en de NOS.

• Joke Smit. Biografie van een feministe, 2008 (genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs en de Erik Hazelhoff Roelfzemaprijs en stond op de tiplijst van de AKO Literatuurprijs)
• Ons kamp. Een min of meer Joodse geschiedenis, 2012 (stond op de longlist voor de Libris Geschiedenis Prijs en genomineerd voor de Gouden Boekenuil)[3]
• Het rijbewijs van Nematollah. Een migratiegeschiedenis, 2015 (werd genomineerd voor de E. du Perronprijs)
• Oude dozen. Een min of meer feministische leesgeschiedenis, 2018, ISBN 9789045032252