Marinus Simon Koster

Koster was een zoon van prof. dr. Willem Koster (1834-1907) en Theresia Margaretha Karsten (1835). Hij trouwde in 1894 met jkvr. Johanna Catharina Wilhelmina von Schmidt auf Altenstadt (1873-1947) met wie hij drie kinderen kreeg. Hij studeerde rechten te Leiden en promoveerde in 1890 aan de Rijksuniversiteit Utrecht zowel in de rechts- (op proefschrift) als in de staatswetenschappen (op stellingen). Daarna werd hij advocaat en procureur in zijn geboortestad alvorens hij in 1892 een rechterlijke en bestuurlijke carrière in Nederlands-Indië begon die hij afsloot als lid van de Raad van Nederlandsch-Indië wat hij was vanaf 1912. In 1914 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Koloniën, belast met de bewerking van het Indisch Strafwetboek, totdat hij per 1 december 1915 werd benoemd tot burgemeester van Hilversum. In 1922 werd hij van daaruit benoemd tot secretaris-generaal van het Ministerie van Koloniën waarmee hij in 1925 zijn loopbaan afsloot.

Bij zijn afscheid als burgemeester kreeg hij een in art decostijl vervaardigd album.[1] Hij was ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau. Zijn in 1942 geschreven herinneringen bleven ongepubliceerd.[2]

• Een paar rechtsvragen betreffende order- en toonderpapier. Utrecht, 1890 (proefschrift)