Maria Amalia van Saksen

Maria Amalia werd geboren in het Zwinger Paleis te Dresden. Ze was de oudste dochter van de latere keurvorst Frederik Augustus II van Saksen, als Augustus III, koning van Polen-Litouwen. Haar moeder was aartshertogin Maria Josepha van Oostenrijk, een dochter van keizer Jozef I en keizerin Amalia Wilhelmina van Brunswijk-Lüneburg. Haar grootouders aan vaderskant waren: koning Augustus II de Sterke van Polen en koningin Christiane Eberhardine van Brandenburg-Bayreuth. Haar volledige naam was: Maria Amalia Christina Francisca Xaveria Flora Walburga von Sachsen, ze had zeven broers en zes zussen. Haar broers waren onder andere: prins Frederik Christiaan (1722-1763), de latere keurvorst van Saksen, huwde Maria Antonia van Beieren. Prins Xaverius (1730-1806), regent van Saksen, huwde de Italiaanse gravin Maria Chiara Spinucci. Prins Albert Casimir (1738-1822), huwde aartshertogin Maria Christina van Oostenrijk. En prins Clemens (1739-1812). Haar zussen waren onder andere: prinses Maria Anna (1728-1797), huwde met keurvorst Maximiliaan III Jozef van Beieren. Prinses Maria Josepha (1731-1767), huwde met Lodewijk Ferdinand van Frankrijk. En prinses Maria Cunigunde (1740-1826), bleef ongehuwd, hoewel zij korte tijd in beeld was als echtgenote van de Franse hertog Lodewijk Filips II van Orléans.

In 1737 werd Maria Amalia uitgehuwelijkt aan Karel VII, koning van Napels en Sicilië], de latere Karel III van Spanje. Het huwelijk werd op 31 oktober van datzelfde jaar goedgekeurd. Maria Amalia trad bij volmacht in het huwelijk te Dresden, waar haar broer, Frederik Christiaan, de rol van Karel vervulde. Het huwelijk werd ook goedgekeurd door de Heilige Stoel, onder paus Clemens XII. Dit huwelijk betekende het einde voor een paar politieke meningsverschillen tussen de paus en Karel. In 1738 toen Maria Amalia 14 jaar was zagen ze elkaar voor het eerst en traden ze voor een tweede keer in het huwelijk. Ondanks het feit dat het een gearrangeerde verbintenis was, werd het een zeer gelukkig huwelijk, en ze kregen vele kinderen. De trouwdag was voor de bruidegom de aanleiding om de Orde van Sint-Januarius in te stellen.

De echtgenoot van Maria Amalia, koning Karel

Maria Amalia en Karel zagen elkaar voor het eerst op 19 juni 1738 te Portella, een dorp in het grensgebied van het koninkrijk Napels, dicht bij Fondi. Aan het hof werden feesten gevierd tot 3 juli, toen creëerde Karel de Insigne e reale ordine di San Gennaro, de meest belangrijke orde voor ridderlijkheid binnen het koninkrijk. Later creëerde hij op 19 september 1771 een vergelijkbare orde in Spanje, beter bekend als de Muy Distinguida Orden de Carlos III, de Orde van Karel III.

Maria Amalia was een zeer gecultiveerde vrouw, zij speelde een zeer grote rol in de bouw van het Paleis van Caserta. De eerste steen werd gelegd op de verjaardag van haar man, op 20 januari 1752, te midden van veel festiviteiten. Ook had ze een bepalende rol in de bouw van het Paleis van Portici, het Teatro San Carlo, gebouwd in slechts 270 dagen, het Paleis van Capodimonte. Ook werd het Koninklijk Paleis van Napels gerenoveerd. In haar vertrekken van het Paleis van Portici, werd het beroemde Capodimonte Porselein bewaard. Daardoor werd het porselein in Napels geïntroduceerd, en begon in 1743 met de productie van Napels' porselein. Ook was Maria Amalia zeer verslaafd aan het roken van tabak. Ze was de beschermvrouwe van Gian Francesco Fortunati, die een zeer graag geziene gast was aan het hof.

Tegen het einde van 1758 werd de toestand van Karels halfbroer, koning Ferdinand VI van Spanje, zeer kritiek. Hij leed aan dezelfde symptomen van neerslachtigheid als hun vader, koning Filips V. Ferdinand had zijn geliefde vrouw, koningin Maria Barbara, in augustus 1758 verloren, en was in zeer diepe depressie terechtgekomen. Omdat koning Ferdinand en koningin Barbara geen kinderen hadden gekregen werd Karel werd op 10 december 1758 door Ferdinand VI benoemd tot erfgenaam. Koning Ferdinand verliet Madrid voor goed om in Villaviciosa de Odón te verblijven. Hier stierf hij op 10 augustus 1759 op 46-jarige leeftijd.

Op dat moment werd Karel de koning van Spanje, en nam hij de naam Karel III van Spanje aan. Vanwege een eerder verdrag van Wenen, waarin stond dat hij niet koning van Spanje, Napels en Sicilië mocht worden, deze staten mochten niet dezelfde koning hebben. Later kreeg hij de titel heer der Beide Siciliën.

In het jaar waarin het gezin Napels voor Madrid verruilde lieten ze twee kinderen achter. Hun derde zoon, Ferdinand (1751-1825), die werd onder de naam Ferdinand IV, koning van Napels en als Ferdinand III, koning van Sicilië. Zijn oudere broer, Karel (1748-1819) moest mee naar Spanje, om daar als erfgenaam van zijn vader te leven. Het andere kind dat in Napels bleef, was infant Filips, de hertog van Calabrië. Deze oudste zoon was uitgesloten van de opvolging wegens debiliteit, en werd daarom niet opgenomen in de lijn van troonopvolging. Hij stierf uiteindelijk, vergeten en rustig in Portici in 1777, hij werd 30 jaar.

• Maria Isabella (6 september 1740 - 2 november 1742).
• Maria Josepha (20 januari 1742 - 1 april 1742).
• Maria Isabella (30 april 1743 - 5 maart 1749).
• Maria Josepha (6 juli 1744 - 8 december 1801).
• Maria Louisa (24 november 1745 - 15 mei 1792), gehuwd met keizer Leopold II.
• Filips Anton (13 juni 1747 - 19 september 1777), uitgesloten van de opvolging wegens debiliteit. Hij was hertog van Calabrië.
• Karel Anton (11 november 1748 - 20 januari 1819), koning van Spanje . Hij huwde met Maria Louisa van Bourbon-Parma.
• Maria Theresia (2 december 1749 - 2 mei 1750).
• Ferdinand (12 januari 1751 – 4 januari 1825), koning van Napels en Sicilië, vervolgens der Beide Siciliën. Hij huwde met aartshertogin Maria Carolina van Oostenrijk.
• Gabriël (12 mei 1752 - 23 november 1788), gehuwd met Maria Anna, dochter van koningin Maria I van Portugal.
• Maria Anna (3 juli 1754 - 11 mei 1755).
• Antonio Pascual (31 december 1755 - 20 april 1817), gehuwd met zijn nicht infante Maria Amalia, dochter van Antonio's oudere broer Karel IV van Spanje.
• Francisco Javier (15 februari 1757 - 10 april 1771).

In september 1760 een jaar nadat ze waren gearriveerd in Madrid, stierf heel plotseling Maria Amalia aan tuberculose. Haar man koning Karel III schreef het volgende in zijn dagboek: Dit was de eerste keer in 22 jaar huwelijk dat Amalia mij had teleurgesteld. Hij hertrouwde niet meer.