Margaretha van Bourgondië (1374-1441)

Margaretha van Bourgondië (Montbard, oktober 1374Le Quesnoy, 8 maart 1441) was hertogin van Beieren-Straubing, gravin van Henegouwen, Holland, Zeeland en Oosterbant, vrouwe van Le Quesnoy en Schoonhoven als de echtgenote van hertog Willem II (in de Nederlanden beter bekend als Willem VI van Holland).

Margaretha
1374 - 1441
Hertogin van Beieren-Straubing
Periode1404 - 1417
VoorgangerMargaretha van Kleef
OpvolgerElisabeth van Görlitz (vanaf 1418)
VaderFilips
MoederMargaretha

Levensloop

Margaretha was het derde kind en eerste dochter van de negen kinderen die geboren werden uit het huwelijk van Filips de Stoute van Bourgondië en Margaretha van Male. Margaretha's vader gebruikte de huwelijken van zijn kinderen om toekomstgerichte doelen te behalen. Om deze strategische doelen waar te maken, werden Margaretha alsook haar oudste broer Jan in een dubbele huwelijksplechtigheid uit gehuwd aan Willem van Beieren en zijn zuster Margaretha van Beieren. Deze huwelijken werden gevierd op 12 april 1385 in Kamerijk en zou later grote invloed hebben in de unie van Henegouwen en Holland met Bourgondië en Vlaanderen, wat Margaretha's neef Filips de Goede zou samen brengen.

Margaretha vergaarde een hoop politieke invloed gedurende de regering van haar man. Willem regeerde over zowel Holland als Henegouwen, maar verbleef merendeels in Holland, zodat Margaretha Henegouwen in zijn naam bestuurde als gouvernante.

Na een 16-jarige huwelijk zonder kinderen, beviel Margaretha van een dochter Jacoba op 16 augustus 1401[1]. Na 1410 groeide Margaretha's politieke macht doordat ze diversen kastelen en steden als haar persoonlijke bezittingen kon gaan beheren.

Willem overleed in 1417 na een hondenbeet-incident. Alhoewel hij en Margaretha er alles aan hadden gedaan om hun dochter Jacoba als rechtmatige erfgenaam over hun landen te laten regeren, brak er toch successieoorlog uit na zijn dood. Jacoba zou zeker de graafschappen Henegouwen, Holland en Zeeland verkrijgen, maar echter niet Beieren-Straubing. Gedurende de regering van haar dochter, was Margaretha betrokken bij diverse politieke acties. In de zomer van 1417 trok Margaretha met haar dochter naar Holland, dit omdat haar zwager Jan van Beieren zich zou hebben ingehuldigd in diverse steden. Dit zou een bedreiging op hun erfrechten zijn en verbleven in Den Haag om zijn acties af te wachten[2]. In december was Margaretha met haar dochter aanwezig bij de opstand in Gorinchem[3]. Ze verbleef het liefst op haar landgoed van Le Quesnoy. Ze overleed op haar kasteel in Le Quesnoy op 66-jarige leeftijd op 8 maart 1441, waarbij ze haar dochter Jacoba vijf jaar overleefde.

Voorouders

De voorouders van Margaretha van Bourgondië
Margaretha van Bourgondië
(1374-1441)
Vader:
Filips de Stoute
(1342-1404)
Grootvader:
Jan II van Frankrijk
(1319-1364)
Overgrootvader:
Filips VI van Frankrijk
(1293-1350)
Overgrootmoeder:
Johanna van Bourgondië
(1293-1349)
Grootmoeder:
Bonne van Luxemburg
(1315-1349)
Overgrootvader:
Jan de Blinde
(1296-1346)
Overgrootmoeder:
Elisabeth I van Bohemen
(1292-1330)
Moeder:
Margaretha van Male
(1350-1405)
Grootvader:
Lodewijk van Male
(1330-1384)
Overgrootvader:
Lodewijk I van Vlaanderen
(1304-1346)
Overgrootmoeder:
Margaretha van Frankrijk
(1310-1382)
Grootmoeder:
Margaretha van Brabant
(1323-1380)
Overgrootvader:
Jan III van Brabant
(1300-1355)
Overgrootmoeder:
Maria van Évreux
(1303-1335)

Referenties

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.