Louis Henri de Gueydon

Zijn familie was afkomstig van een grafelijk huis uit Italië. Hij studeerde af aan de marineschool van Angoulême in het jaar 1827. Zijn eerste opdrachten waren op de Franse vloot voor de kust van Tunis. Daarna nam hij deel aan de Franse expeditie in Mexico, waar hij vocht in de veldslag van Veracruz (1838).

In 1847 werd hij bevorderd tot vlootkapitein, te vergelijken met kolonel. Zijn verdere carrière verliep aan de monding van de Taag (1851) en voor de kust van Frans-Marokko (1852). In 1853 verhuisde hij naar Martinique in de Caraïben om actief te zijn in het koloniaal bestuur. Hij was gouverneur van Martinique van 1853 tot 1856. Tijdens deze periode behaalde hij de graad van viceadmiraal. Nadien werkte hij opnieuw voor de vloot, in de Caraïbische Zee. Hij bracht een geschil tussen Frankrijk en Venezuela succesvol tot een goed einde (1858), waarna hij terugkeerde naar Frankrijk.

Vanaf 1858 was Gueydon maritiem prefect van de haven van Lorient en vanaf 1859 van de haven van Brest. Van 1861 tot 1870 werkte hij op de generale staf van de Franse marine in Parijs. In 1870 was hij opnieuw op zee, ditmaal om te varen naar de Duitse Noordzeekust; beide landen vochten toen de Frans-Duitse Oorlog uit. Hij werd vereerd met het grootkruis van het Legioen van Eer na de oorlog (1871).

Van 1871 tot 1873 bekleedde hij het ambt van gouverneur-generaal van Frans-Algerije. Het was een periode van opstand, als gevolg van de zwakke Franse positie door haar nederlaag tegenover Duitsland. Hij slaagde erin de orde in Algerije te herstellen en voerde een wetswijziging door zodat Algerijnen recht hadden op eigendom. Voor kolonisten afkomstig uit Elzas-Lotharingen, die na de Frans-Duitse Oorlog kozen voor de Franse nationaliteit,[2] regelde Gueydon hun regularisatie in Algerije.

Nadien keerde hij naar Parijs terug. Van 1885 tot zijn dood in 1886 zetelde hij in de Assemblée Nationale. Hij maakte deel uit van de partij der royalisten en zetelde in het parlement voor het departement de la Manche.

Van hem zijn de volgende publicaties bekend: La Vérité sur la Marine (1849); Organisation du Personnel à Bord (1852); Tactique navale (1867). Deze werken zijn een neerslag van zijn jarenlange ervaring in de Franse vloot.[3]

In de haven van Brest is een kade genoemd naar graaf de Gueydon, in 1859 maritiem prefect of bestuurder van de militaire haven: de quai Gueydon.[4]