Loudness war
De loudness war (luidheid-oorlog) verwijst naar de trend om de luidheid van muziekopnames te verhogen. Het piekniveau en gemiddelde luidheid van muziekopnames wordt verhoogd en daarmee verkleint het dynamisch bereik. Critici wijzen erop dat dit de geluidskwaliteit en luisterervaring ten nadele komt. Het verhogen van luidheid werd al beschreven in de jaren 1940. De term kreeg opnieuw aandacht vanaf de jaren 90 met de introductie van digitale signaalverwerking waarmee de luidheid verder verhoogd werd.
Met de komst van de compact disc werd muziek gecodeerd naar een digitaal formaat met een duidelijk gedefinieerde maximum amplitude. Wanneer deze piekamplitude is bereikt kan de luidheid door middel van signaalverwerking verder worden verhoogd zoals met een compressor of een equalizer. Hiermee komt een muziekopname dichter bij de piekamplitude. Bij een teveel ontstaat clipping of vervorming. Moderne opnames met extreem veel compressie verkiezen hiermee luidheid boven geluidskwaliteit. Het resultaat is dat er geen dynamiek meer is; alle instrumenten en stemmen klinken even hard.
Deze grootschalige toepassing van verhoogde luidheid is bekend geworden als de loudness war.
Media-aandacht
De term werd in 2008 breed in de media genoemd na het uitkomen van Metallica's album Death Magnetic. De cd-versie van het album heeft een overdreven gemiddelde luidheid die ver boven het punt van digitale clipping reikt, en daarmee vervorming veroorzaakt. Het probleem werd benoemd door luisteraars en professionals in de muziekindustrie, en beschreven in meerdere internationale publicaties zoals Rolling Stone,[1] The Wall Street Journal[2] en Wired.[3]
Normalisatie
Met het steeds meer ingeburgerd raken van streaming media en een dalende verkoop van cd's bestaat de mogelijkheid dat de strijd om de meeste luidheid wordt vervangen door normalisatie van muziekopnamen. Veel cloud-gebaseerde muziekplatforms passen standaard normalisatie toe, en hiermee neemt de druk van de markt af om geluidsmateriaal zo hard mogelijk af te mixen.[4]
Radio en televisie
Het verhogen van de luidheid wordt ook toegepast in televisiereclame en radio-uitzendingen, die hiermee bijdragen aan de loudness war. Elke adverteerder wil opvallen en reclame wordt daarom zo hard mogelijk gemaakt. De verschillen in luidheid tussen programma's en zenders wordt regelmatig aangehaald als kritiek van luisteraars.[5]
Het probleem van te luide reclameblokken wordt door de European Broadcasting Union (EBU) aangepakt door de invoering van luidheidnormalisatie, ook wel bekend als richtlijn EBU R128. Voorheen werden alleen de piekniveaus begrensd, een gemiddeld niveau was nog niet meetbaar volgens een standaard. Vanaf 1 januari 2012 wordt materiaal alleen nog geaccepteerd dat voldoet aan de EBU R128 norm.[6]
Luistermoeheid
Langdurig luisteren naar harde muziek kan resulteren in luistermoeheid. Dit wordt veroorzaakt door een continue stroom van overdreven geluid en muziek die allemaal even hard klinkt.[7][8]
 |
Zie de categorie Loudness war van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Bronnen, noten en/of referenties
|