Loonkloof

Een loonkloof of loonongelijkheid is een systematisch verschil in arbeidsloon tussen mensen, die gelijke opleiding en ervaring hebben.

Tussen vrouwen en mannen

Een veel voorkomende en veel besproken loonkloof is die tussen mannen en vrouwen. In 2015 was in de Europese Unie het gemiddeld uurloon van een vrouw ruim 16 procent lager dan dat van een man.[1] Bij de berekening van de loonkloof worden verschillende functies beoordeeld.[2] Verschil in loon voor hetzelfde beroep wordt gezien als discriminatie en is bij wet verboden.[3]

De loonkloof zou volgens een Deens onderzoek voornamelijk voortkomen uit de verschillen tussen man en vrouw, die voor een groot deel veroorzaakt worden door vrouwen met kinderen en voor een deel uit productiviteitsverschillen. In dat Deense onderzoek wordt het onverklaarbare verschil van 4% niet toegewezen aan discriminatie door de werkgever, maar aan betere onderhandelingen door mannen over hun salaris.[4]

Volgens een analyse van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek over de cijfers van 2017 waren de verschillen voor een belangrijk deel verklaarbaar uit kenmerken als opleidingsniveau, beroepsniveau en het hebben van deeltijd- of voltijdwerk en werkervaring.[5] Echter, ook na een correctie voor leeftijd, opleiding, werkervaring, sector en functieniveau bleef er in Nederland een verschil bestaan van 5% bij de overheid en 7% in het bedrijfsleven.[6]

In Nederland is het verschillend betalen van vrouwen en mannen voor hetzelfde werk verboden sinds op 1 maart 1980 de Wet gelijke behandeling van kracht werd.[6] De wet is echter moeilijk te handhaven, omdat de bewijslast ligt bij de individuele werkneemster. Tweede Kamerlid Liliane Ploumen doet in 2018 een voorstel om de bewijslast om te draaien. Het voorstel houdt in dat bedrijven elke drie jaar cijfers moeten aanleveren over het geslacht en salaris van hun werknemers. Indien daaruit ongelijke beloning blijft moet de werkgever de situatie verbeteren. Als ze dat niet doen volgt een boete.[6] Het voorstel van Ploumen is ontleend aan wetgeving die in 2018 is ingevoerd in IJsland. In verschillende andere Europese landen hebben grotere bedrijven de plicht om inzage te bieden in de salarissen van werknemers en de loonverschillen..[6]

Tussen jongere en oudere vrouwen en mannen

In Nederland verdienden oudere vrouwen in 2016 per uur gemiddeld minder dan oudere mannen, terwijl jongere vrouwen per uur gemiddeld meer verdienen dan jongere mannen. Dit heeft te maken met een verschuiving in het gemiddelde opleidingsniveau van mannen en vrouwen.[5]

Tussen werknemers en de bedrijfstop

In 2016 was het brutojaarsalaris van de vijf topverdieners van de duizend grootste bedrijven in Nederland gemiddeld 6,1 keer zo hoog als het salaris van een doorsnee voltijdwerknemer; een stijging ten opzichte van 2010 (5,5). De loonkloof was in 2016 het grootst in de financiële sector.[7] In 2018 verdiende de CEO van Unilever, Paul Polman 283 maal zoveel als de gemiddelde medewerker, de CEO van Heineken 260 maal, de CEO van Booking 153 keer.[8]

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.