Lonchodectidae

De Lonchodectidae zijn een groep pterosauriërs die behoort tot de Pterodactyloidea.

Op het eind van de twintigste eeuw kwam de Britse paleontoloog David Unwin tot de conclusie dat een aantal pterosauriërsoorten dat tot dan toe tot de Ornithocheiridae gerekend was — of zelfs bij Ornithocheirus zelf ondergebracht — in feite een aparte groep vormde die een heel andere positie in de stamboom innam. Om hun aparte plaats te beklemtonen deed hij het in onbruik geraakte geslacht Lonchodectes herleven, wees daar die soorten aan toen, maar definieerde in 2000 meteen ook een nieuwe klade voor ze, de Lonchodectidae: de groep bestaande uit de laatste gemeenschappelijke voorouder van Lonchodectes giganteus en Lonchodectes machaerorhynchus, en al zijn afstammelingen.

Alle soorten die volgens Unwin Lonchodectidae zijn, behoren tot het geslacht Lonchodectes zelf. De reden voor de aparte naam met een uitgang die traditioneel voor een familie wordt gebruikt en dus een hoger taxon suggereert, is dat Unwin het groepskarakter meer naar voren wilde brengen, zowel als voorbereiding voor een mogelijke splijting van het geslacht, als om het belang aan te geven van zijn zoektocht naar hun ware verwantschappen. In 2000 dacht Unwin nog dat de Lonchodectidae zich in de Ctenochasmatoidea bevonden; in 2003 gaf hij al aan daar aan te twijfelen en in 2005 bracht hij ze onder bij de Azhdarchoidea.

Typisch voor de Lonchodectidae is dat ze sterk ontwikkelde tandkassen hebben met een opstaand randje en een onderaan samengesnoerde tandkroon, die geplaatst zijn in een speciale richel aan de kaakrand. Vooraan boven op de snuit hebben ze een hoge scherpe kam met een gelijkvormige tegenhanger onder de onderkaak.

De Lonchodectidae kwamen voor vanaf het Onder-Krijt (Valanginien, 140 miljoen jaar geleden) tot in het Opper-Krijt (Cenomanien, 94 miljoen jaar geleden).

Veel onderzoekers, vooral de Braziliaanse school rond Alexander Kellner, vinden Lonchodectidae geen bruikbare notie en brengen de soorten in verband met de Anhangueridae.