Little Richard

Little Richard in 1967

Richard is het derde kind uit een gezin van zestien, en doet in zijn jeugd muzikale ervaring op als pianist in de kerk. Na in 1951 op een talentenjacht ontdekt te zijn maakt hij enige plaatjes, die echter niet aanslaan. Als in 1955 de rock-'n-roll-rage op gang komt breekt hij door met nummers als Tutti Frutti, Long Tall Sally, Lucille en Good golly Miss Molly, die allemaal de status van gouden plaat behalen. Hij drukt een eigen stempel op de rock-'n'-roll, door zijn opzwepende en elektriserende wijze van zingen. Na zijn successen trekt hij zich in 1957 terug, als hij voor een journalist verklaart dat rock-'n-roll, met zijn obscene teksten en sterk seksuele lading, tegen Gods wil is en een dure ring in de Hunter River bij Sydney wierp. In 1962, toen rock-'n-roll al veel meer geaccepteerd was, maakte hij zijn rentree met een Britse tournee. Hij werd hierbij gesteund door een paar van zijn Britse fans, The Beatles en The Rolling Stones. In de tussentijd had hij een aantal gospelplaten opgenomen. Daarna treedt hij nog af en toe op, en maakt hij ook nog platen, al steekt hij de meeste tijd in zijn loopbaan als predikant. Een moeilijk moment, gezien zijn religieuze achtergrond, was zijn bekentenis dat hij homoseksueel is.

Little Richard speelde na 1980 incidenteel mee met jongere popartiesten, zoals Elvis Costello. Ook rapte hij in het nummer Elvis is Dead van Living Colour en speelde hij incidenteel in films. Vrij recent nog toerde hij samen met Chuck Berry door de Verenigde Staten en droeg hij bij aan een tributealbum voor Johnny Cash.

Hij heeft ook veel gastoptredens gedaan in films en tv-series (vaak als zichzelf), waaronder in de film The Girl Can't Help It en in de series Columbo, Sesame Street en Full House.

Little Richard werd in 1986 als een van de eersten opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In 2004 werd hij op nummer 12 gekozen in Rolling Stone's lijst van "The 100 Greatest Artists of All Time".[1] Verder werd hij in 2003 opgenomen in de Songwriters Hall of Fame en kreeg hij in 2008 een ster in de Music City Walk of Fame.