Libri feudorum

De Libri feudorum ("Boeken der lenen") of Consuetudines feudorum zijn een werk over het Longobardische leenrecht, samengesteld omstreeks 1155. In de 13e eeuw ging het deel uitmaken van het Corpus iuris civilis. Vanaf dan oefende het eeuwenlang invloed over Europa.

Geschiedenis

Het werk is een systematische optekening van het Longobardische feodale gewoonterecht. De ingewikkelde ontstaansgeschiedenis valt te herleiden tot drie stadia, onderdeel van drie verschillende rechtscompilaties:

  • De Compilatio antiqua of Compilatio Obertina: de oudste versie geredigeerd door de Milanese rechter Oberto dall'Orto ca. 1154-1158
  • De Recensio Ardizonica: een tekst genoemd naar Jacobus van Ardizone, ca. 1240
  • De Recensio Accursiana of vulgata: een 13e-eeuwse, aangevulde tekst met glossen van Jacobus Columbi en/of Accursius, ingevoegd als Decima Collatio Novellarum in de Novellae van het Corpus iuris civilis.

De tekst verspreidde zich vanuit de Italiaanse rechtsscholen over Europa.

Zie ook

Uitgaven en vertalingen

Literatuur

  • Gérard Giordanengo, Le droit féodal dans les pays de droit écrit, 1988
  • Peter Weimar, "Die Handschriften der Libri feudorum und seine Glossen", in: Rivista Internazionale di Diritto Comune, 1990, nr. 1, p. 31-98
  • Kathleen Davis, Periodization and Sovereignty. How Ideas of Feudalism and Secularization Govern the Politics of Time, 2012, ISBN 9780812207415
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.