Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen

Leopold Stefan Karel Anton Gustaaf Eduard Tassilo van Hohenzollern-Sigmaringen (Krauchenwies, 22 september 1835 — Berlijn, 8 juni 1905) was de oudste zoon van Karel Anton (laatste regerende vorst van Hohenzollern-Sigmaringen en broer van Carol I van Roemenië) en Josefine van Baden, dochter van groothertog Karel. In 1870 was hij kandidaat voor de Spaanse troon en als zodanig de directe aanleiding van de Frans-Duitse Oorlog.

Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen
1835-1905
Prins Leopold, Graaf van den Bergh
Periode	1885-1905
Voorganger	Karel Anton
Opvolger	Willem
Vader	Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen
Moeder	Josefine van Baden

Sinds de val van koningin Isabella II in 1868 zat er in Spanje geen monarch meer op de troon. Derhalve boden de regent Francisco Serrano en de regeringsleider Juan Prim Leopold in februari 1870 het koningschap aan. De Pruisische koning Wilhelm I - eveneens een Hohenzollern - verzette zich tegen de kandidatuur maar Leopold stemde op aandringen van Otto von Bismarck toe.

In Frankrijk wekte deze kandidatuur, toen die op 1 juli bekend werd, grote opschudding. Frankrijk had een eigen kandidaat voor ogen en keizer Napoleon III wenste niet aan twee zijden door Hohenzollerns omgeven te zijn. Na een verkapte oorlogsdreiging zag Leopold van zijn kandidatuur af. De eis dat Pruisen ook in de toekomst geen Hohenzollern op de Spaanse troon zou steunen beantwoordde Bismarck echter met het Emser Depesche, dat de aanleiding tot de Frans-Duitse Oorlog werd. Datzelfde jaar werd in Spanje Amadeus van Savoye tot koning gekozen.