Leen Jansen

Hij werd geboren in een woonboot op de Rotte en hij groeide op in de Rotterdamse volksbuurt Crooswijk.[2][3] Hoewel hij van jongs af aan voetballer wilde worden, bokste hij in de jaren veertig als amateur zijn eerste partijen.[4][5] Zijn jongere broer Aad Jansen was ook een professioneel bokser en in 1974 Nederlands kampioen in de weltergewichtklasse.[6]

Leen Jansen begon zijn professionele carrière nadat hij in 1952 meedeed aan de Olympische Zomerspelen in Helsinki. Hij reikte tot de kwartfinale, waarin hij tegen Floyd Patterson het onderspit delfde.[7] In de jaren vijftig en zestig vocht Jansen in totaal 71 partijen, waarvan hij er 9 verloor.[8] Hij verloor zijn eerste profwedstrijd op 11 juli 1956 van Franco Festucci.[9] Jansen werd drie keer Nederlands kampioen.

Na zijn loopbaan als bokser werd hij trainer. Hij had een boksschool aan de Ketenstraat in Kralingen, maar deze brandde in januari 1982 af.[10] Hij woonde later in Sint-Maartensdijk, waar hij een nieuwe boksschool begon.[1] Halil Ibrahim Özpamuk fotografeerde Jansen voor een tentoonstelling over Rotterdamse boksers, die in de zomer van 2012 te zien was in het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam.[3] Hij maakte ook een aflevering over de toen 82-jarige oud-bokser voor het televisieprogramma Vals plat van de NTR. Deze aflevering werd op 27 december 2012 uitgezonden.[2]

• 1952: kwartfinale Olympische Zomerspelen
• 26 april 1954: Nederlands kampioen middengewicht[11]
• mei 1955: Nederlands kampioen middengewicht[12]
• 11 mei 1959: Nederlands kampioen halfzwaargewicht[13]

Jansen was tot juli 2010 getrouwd.[14] Hij had met zijn ex-echtgenote een dochter.[4] Jansen woonde in Sint-Maartensdijk en overleed op 83-jarige leeftijd in het ziekenhuis van Bergen op Zoom.

• Lijst van Nederlandse deelnemers aan de Zomerspelen van 1952