Laurentius Schrijnen

Laurent werd geboren als zoon van de apotheker Adriaan Martinus Hendrik Hubert Schrijnen en Maria Anna Scholastica Hubertina Canoy. Beide families hadden al meerdere priesters voortgebracht. Laurent was de oudere broer van Jos. Schrijnen, de eerste rector magnificus van de Roomsch Katholieke Universiteit Nijmegen. Hij volgde een gymnasium-opleiding aan de bekende internaatsschool te Rolduc en studeerde daarna aan het grootseminarie van Roermond.[1]

Laurentius Schrijnen werd op 21 maart 1885 in Roermond tot priester gewijd. Hij werd docent en vanaf 1897 directeur aan het Bisschoppelijk College te Roermond. Van 1909 tot aan zijn bisschopsbenoeming in 1914 was hij directeur aan het kleinseminarie Rolduc. Hij schafte het Frans als voertaal af, verbeterde de onderwijsaccommodatie en haalde de regels van orde en tucht strakker aan.[1]

Op 28 maart 1914 benoemde paus Pius X hem tot bisschop van Roermond. Op 13 mei van datzelfde jaar werd Schrijnen tot bisschop gewijd. Zijn wapenspreuk was: Mane nobiscum Domine ("Blijf bij ons, Heer"). Hij zette zich in voor het behoud van het katholieke geloof in Limburg, vooral waar dit bedreigd werd, zoals in de Oostelijke en Westelijke Mijnstreek. Tijdens zijn epicopaat werd in Limburg vijftig nieuwe parochies en rectoraten opgericht. Hij verbood katholieken deel te nemen aan socialistische of anarchistische organisaties en bevorderde het lidmaatschap van Rooms-katholieke verenigingen.[2]